احضار روح از زبان آیت الله بهجت(ره) | حرف های شنیده نشده از آیت الله بهجت

احضار روح یکی از اموری است که مورد سؤال بسیاری از مردم قرار می‌گیرد و افراد زیادی مایلند حقیقت امر احضار روح را درک کرده و یا با ارواح اقوام و دوستان خود که از دنیا رفته‌اند، ارتباط بگیرند. این کنجکاوی در میان مردم، زمینه‌ای برای باز شدن دکان افراد سودجو شده تا به ازای دریافت مبالغ هنگفت، بازار فریبکاری خود را رونق دهند و ادعای احضار روح داشته باشند. آن طور که از آموزه‌های اسلامی و سخنان عالمان دین و قرآن درک می‌شود، احضار روح حقیقت دارد ولی انجام آن کاری نیست که از عهده مردم معمولی برآید.

خبرگزاری تسنیم با مرور بخش‌هایی از سخنان گهربار آیت‌الله العظمی محمدتقی بهجت رحمه‌الله علیه به بررسی حقانیت و جنبه‌هایی از احضار روح در بیان این عالم وارسته و عبد صالح خدا پرداخته است. لازم به توضیح است که این بخش از سخنان آیت‌الله العظمی بهجت رحمه‌الله به تأئید دفتر معظم‌له رسیده است.

چرا ارواح اطلاع دقیقی از عالم برزخ نمی‌دهند؟

از عجایب اینکه شنیدم شخص فاضلی گفته است: ارواح ملل مختلف احضار شده است و از هرکدام که سؤال شده: چه طریقه‌ای و چه مذهبی حق است؟ هر کدام گفتند: همان مذهب و مرامی که ما در دنیا داشتیم!

آیا بعد از مرگ و یا تا روز قیامت هم انسان‌ها در همان مرام خود باقی هستند، یا خیر؟ به حسب ظاهر این‌گونه نیست، بلکه مُسائله و سؤال و جواب قبر حق است و همان شب اول دفن صورت می‌گیرد و در همان شب برای همه معلوم می‌شود که مذهب و مرام حق کدام است.

شاید علت اینکه ارواح پس از احضار، طریقه و مذهب حق را بیان نکرده‌اند، آن باشد که مأمور نیستند از آن عالم خبر دهند که از راه خواب و احضار ارواح هم مردم بخواهند هدایت شوند، بلکه راه هدایت منحصر به راه وحی است.

علت استفاده از کودکان در احضار ارواح

احضار ارواح را از راه خوابانیدن اطفال انجام می‌دهند. این به جهت قابلیت آنها یا کمتر بودن موانع و علایق در آنهاست.

شخصی می‌گفت: طفل بودم، یادم می‌آید کسی را آورده بودند که دعایی کند و یا از جن و یا ارواح سؤال کند که به من گفت: در کاسه‌ای که در آن آب است نگاه کن یا گوش کن. من نگاه و یا گوش کردم و دیدم که توی کاسه سر و صدایی بلند است.

مرگ، تولد روح است

نسبت این دنیا و عالم آخرت مثل شکم مادر و عالم رَحِم با این عالم است و أَلْمَوْتُ وِلادَةُ الروحِ (مرگ، تولد روح است).

اساساً اصلِ انتقال، چیزی دیگر است. اصل اینکه مرغی از قفسی بپرد، خود مطلبی است؛ انتقالش به جای خوب باشد یا بد، مطلب دیگری است.