به گزارش رصد ورزشی؛ در سال‌های اخیر، همکاری‌های بین ایران و روسیه به‌ویژه در حوزه اقتصاد گسترش یافته است. این همکاری‌ها شامل معاملات نفتی، پروژه‌های انرژی و پروژه‌های بزرگ سرمایه‌گذاری می‌شود. با این حال، این همکاری‌ها با محدودیت‌هایی نیز مواجه است، زیرا روسیه نیز در معرض تحریم‌های غرب است. در عین حال، ایران باید هوشیار باشد تا وابستگی بیش از حد به روسیه به خطر انداختن استقلال سیاست خارجی خود منجر نشود. ایران با تمرکز بر توسعه اقتصاد ملی و تنوع بخشی به روابط اقتصادی بین‌المللی می‌تواند این چالش را مدیریت کند. افزایش همکاری‌ها با کشورهای BRICS نیز در این راستا نقش موثری خواهد داشت.در سال‌های اخیر، همکاری‌های اقتصادی میان ایران و روسیه به‌طور چشمگیری افزایش یافته است. این همکاری‌ها طیف وسیعی از حوزه‌ها را در بر می‌گیرد، از جمله معاملات نفتی و گازی، پروژه‌های مشترک در بخش انرژی (مانند توسعه‌ی میدان‌های نفتی مشترک و سرمایه‌گذاری در پالایشگاه‌ها)، و پروژه‌های زیرساختی بزرگ (از جمله راه‌آهن، انرژی و ارتباطات). به‌عنوان مثال، می‌توان به افزایش صادرات نفت ایران به روسیه و همچنین سرمایه‌گذاری روسیه در پروژه‌های گازی ایران اشاره کرد. همچنین، همکاری‌های دو کشور در حوزه‌ی فناوری‌های نوین، به‌ویژه در زمینه‌ی فناوری هسته‌ای و فضایی، رو به گسترش است.
با این حال، این روابط بدون چالش نیست. تحریم‌های غرب علیه روسیه، محدودیت‌هایی را در پرداخت‌ها و انتقالات مالی ایجاد کرده است. سیستم‌های پرداخت جایگزین مانند استفاده از ارزهای ملی (روبل و ریال) و همچنین استفاده از مسیرهای مالی غیر مستقیم، تلاش‌هایی برای دور زدن این تحریم‌هاست، اما این روش‌ها ناکارآمدی‌ها و خطرات خاص خود را دارند. محدودیت‌های لجستیکی و حمل‌ونقل بین‌المللی نیز بر حجم مبادلات تأثیرگذار بوده است.
اهمیت وابستگی بیش از حد اقتصادی به روسیه برای ایران قابل توجه است. ایران برای حفظ استقلال سیاست خارجی خود، باید از تمرکز بیش از حد بر یک شریک اقتصادی اجتناب کند. تنوع‌بخشی به روابط اقتصادی بین‌المللی، کلید اصلی کاهش وابستگی به روسیه و کاهش ریسک‌های مرتبط با آن است. ایران تلاش می‌کند با تمرکز بر توسعه‌ی اقتصادی داخلی و تقویت زیرساخت‌ها، وابستگی خود را به صادرات نفت کاهش دهد و زمینه را برای همکاری با سایر کشورها فراهم آورد.
همکاری با کشورهای عضو بریکس (BRICS) نقشی حیاتی در این استراتژی ایفا می‌کند. کشورهای بریکس، بازارهای جایگزین، منابع سرمایه‌گذاری و سیستم‌های مالی متنوعی را برای ایران فراهم می‌آورند. این امر به ایران کمک می‌کند تا وابستگی خود به روسیه و غرب را کاهش داده و ثبات اقتصادی خود را تقویت کند. همچنین، عضویت ایران در سازمان همکاری شانگهای نیز به تقویت همکاری‌های اقتصادی و سیاسی با سایر کشورهای عضو این سازمان کمک می‌کند.
در نهایت، روابط اقتصادی رو به رشد میان ایران و روسیه، اگرچه فرصت‌های قابل توجهی را برای هر دو کشور ایجاد می‌کند، اما ریسک‌های ذاتی خود را نیز به همراه دارد. ایران با مدیریت هوشمندانه این روابط و تمرکز بر توسعه‌ی پایدار اقتصادی داخلی و تنوع‌بخشی به روابط بین‌المللی خود، می‌تواند از مزایای این همکاری‌ها بهره‌مند شده و در عین حال استقلال خود را حفظ کند.
0 دیدگاه