پول پاشی بر سر رضا رویگری او را نابود کرد | چپاندن پول با زور در دهان رضا رویگری

او ادامه می‌دهد: «حالم بسیار بد است و ناراحتم. من دو سال تمام سعی و تلاشم این بود که بتوانم کاری انجام بدهم که رضا به آخر خط نرسد و...»

او می‌افزاید: «خدا را شاهد می‌گیرم و به راستی این عالم سوگند می‌خورم مهم‌ترین دغدغه من در این دو سال رضای رویگری بود، از هزینه‌های درمانی و رفاهی تا پرداخت اجاره‌های معوقه خانه‌اش. امروز صراحتا اعلام می‌کنم که هیچ کس نزدیک‌تر از من به او نبود. او درد دل‌هایی با من می‌کرد که فکر می‌کنم پسرش، کیارش هم خبر ندارد، گریه‌هایی که رضا پیش من می‌کرد، به خاطر ظلمی که به او می‌شد. دو سال تمام این دردها را در دلم ریختم و کلامی نگفتم و فقط اجازه می‌دادم رضا خودش را خالی کند اما دیگر وقتش رسیده که حرف بزنم. من خودم سال‌ها در رشته روانشناسی کار و تدریس کرده‌ام و طی این دو سال همواره سعی می‌کردم با تمام ممنوعیت‌ها و محدودیت‌هایی که وجود داشت تا کسی به رضا نزدیک نشود، برای رضا سنگ صبور باشم. رضا متاسفانه مدت‌ها بود که در روابط‌اش دچار مشکل شده بود؛ تا جایی‌که در بغل من ساعت‌ها گریه می‌کرد و از مرگ حرف می‌زد.»

غروی با بیان این که «در این دو سال برای رضای عزیزم زیاد هزینه کردم اما با جان و دل»، در ادامه به کمک‌هایی که این روزها به رضا رویگری شده است، می‌گوید: «آقا دست شما درد نکند، چقدر شما بزرگوار و بزرگمرد هستید، چرا وقتی من زنگ زدم و گریه کردم و به مدیران و هنرمندانی که با رضا زندگی کرده بودند و با او خاطره‌ها داشتند اطلاع دادم، همه شما می‌گفتید علی جان شرمنده کاری از ما برنمی‌آید! هزینه‌هایی که شما آن موقع باید می‌کردید من از جیب خودم پرداخت کردم، حالا امروز قهرمان قصه رضا رویگری شده‌اید!؟ نمی‌دانم کجای این انصاف است. درد دارد. نمی‌خواستم بگویم، نمی‌خواستم حرف بزنم اما می‌گویم و حرف می‌زنم.»

او همچنین خاطرنشان می‌کند: «کجا بودید آن موقع که من به شما گفتم آقایان محترم، دوستان آقای رویگری، این مرد بزرگ سینما نیاز به حمایت معنوی دارد، حتی مراسمی را تدارک دیدم اما همین دوستان که امروز اعلام کردند پیگیر احوال رضا رویگری هستند نیامدند و وانمود کردند که گرفتارند. در حال حاضر حاج مهدی عباسی نامی که یکی از مالکان بزرگ شمیران تهران است، به من گفت در خیابان نیاوران یک آپارتمان ۱۵۰ متری با تمام امکانات و چند پرستار آماده کرده‌ام که رضا بیاید، فقط تنها، که من گفتم شما این کار را انجام بده، رضا کسی را ندارد و تنهاست. حالا آقایان از آن سر دنیا زنگ زده و می‌گویند ما برایت خانه می‌گیرم! آقای رضا رویگری نیاز به ترحم ندارد، آن روز که شما باید نوشدارو می‌دادی نبودی، غیبت داشتی، گفتی گرفتارم!»

دوست رضا رویگری در ادامه به یکسری اتفاقات ناگوار در زندگی این هنرمند سرشناس اشاره می‌کند و می‌گوید: «موهای رضا به طرز عجیبی سوزانده شده بود و من برای درمانش تا مدتی پماد خریدم که جای زخم‌هایش خوب شوند. گریمور خودم را به خانه شخصی رضا بردم و گفتم جوری موهایش را درست کن که فکر کند مو دارد و اصلا هیچ اتفاقی نیفتاده است.»

علیرضا غروی در پایان می‌گوید: در حال حاضر خانه، وسایل و پرستار رضا رویگری آماده است و این هنرمند بیش از این احتیاج به ترحم و دلسوزی نمایشی ندارد.»

اولین گفتگو با همسر رضا رویگری تارا کریمی بعد از انتشار فیلم خانه سالمندان

 اولین واکنش تارا کریمی همسر رضا رویگری به کلیپ آسایشگاه کهریزک قابل توجه بود. همسر بازیگر معروف سینما و تلویزیون در این گفتگو بیان کرد که شرایط مالی نگهداری آقای رویگری در مراکز خصوصی فراهم نبود. او چندین سال است که از وضعیت خود می گوید اما کسی توجه نمیکند. متأسفانه در این اواخر ایشان کنترل مسائل بهداشتی خود را از دست داده بودند. من هم توان مالی نگهداری از ایشان را در مراکز خصوصی نداشتم و از طرفی به لحاظ فیزیکی نمی توانستم مراقبتهای لازم را از ایشان داشته باشم با مشورتهایی که صورت گرفت تصمیم این شد تا ایشان را در شرایطی نگه داریم که انکان مراقبت از او فراهم باشد.

او در ادامه با تأکید بر اینکه اگر برخی از روی احساسات واکنش نشان میدهند من با ایشان ۸ سال زندگی کردم در این مدت چرا کسی کاری نکرد؟ من ۳۲ سال دارم و در این مدت هرکاری از دستم برآمد انجام دادم اما شرایطی به گونه ای جلو رفت که اولاً او نیاز به مراقبت بیشتری داشت.

هیچ کس در این مدت حتی یک روز هم دلش نمیخواست کنار ایشان باشد اما من بهترین سالهای زندگی و عمرم را وقف ایشان کردم. او در خصوص ویدئونی رضا رویگری اینطور توضیح داد: متأسفانه این ویدئو به گونه ای ضبط و وایرال شد که همه فکر می کنند من برای خودم اینکار را انجام دادم اما اصلا به شرایط موجود نگاه نمی کنند و از شرایط واثعی زندگی ما بی خبرند.

تارا کریمی همسر رضا رویگری در ادامه گفت: در این چندسال اگر ایشان نقشی هم بازی کردند آنقدر نبوده که کفاف اجاره و خرج خانه را بدهد. متأسفانه این خصلت ماست که تا کار به جاهای باریک نرسد واکنشی نشان نمی دهیم. همه کسانی که نگران اییشان بودند ایکاش وقتی برای ایشان بزرگداشت گرفته شد می آمدند تا او را بیشتر خوشحال می کردند.