صعود به جام جهانی، سخت‌تر از آنچه به نظر می‌رسد

وقتی باقی نمانده...

شاید در نگاه کلی اینطور به نظر برسد که تیم ملی فعلا مسابقات رسمی ندارد و همچنان می توان با طمانینه روی گزینه های مختلف برای سرمربیگری تیم ملی مطالعه کرد، اما تیم ملی اتفاقا در یک مقطع حساس قرار دارد و هر گزینه ای که به عنوان سرمربی انتخاب شود، فرصت چندانی برای اماده سازی ویژه تیمش نخواهد داشت. تیم ملی در ماه فروردین 1399 دو بازی مقابل کامبوج و هنگ کنگ انجام می دهد و در خرداد ماه نیز دو بازی حساس مقابل بحرین و عراق را انجام خواهد داد. اگر پروژه صعود به دور دوم با موفقیت انجام شود، فقط سه ماه پس از بازی اخر مرحله اول مقابل عراق، باید در اولین بازی مرحله دوم مقدماتی جام جهانی حاضر شویم؛ شهریور 1399 زمان اغاز دور دوم این بازیها در دو گروه شش تیمی است.

این بار صعود مستقیم به جام جهانی، سخت تر از دوره گذشته(جام جهانی 2018) است، چون در آن دوره، تیم ها در دو گروه 5 تیمی تقسیم شده بودند. به این ترتیب کادرفنی تیم ملی ایران، حتی در جریان بازیهای دور کنونی، باید به بررسی و تحلیل شرایط تیم های قدرتمندی که به دور دوم صعود می کنند، بپردازند. کارلوس کی‌روش و دستیارانش پس از چند سال حضور مداوم در تیم ملی، برای مقدماتی دور دوم جام جهانی 2018 اماده می شدند و کادرفنی تیم ملی تازه حتی اگر به ریاست یک سرمربی ایرانی سرکار بیاید، در اغاز سیکل کار خود خواهند بود و در این شرایط، با یک پروژه آسان مواجه نیستیم. این یک پروژه دشوار است.

*پتانسیل هیجان انگیز، کار طاقت فرسا

تیم ملی کنونی یک مجموعه ویژه با نیروی انسانی هیجان انگیز است. تعداد زیادی لژیونر اماده که در لیگ های اروپایی بازی می کنند، چندین ستاره اماده در لیگ برتر ایران و البته چندین پدیده جوان در لیگ ایران که می توانند تا جام جهانی 2022 تبدیل به مهره هایی قابل اتکا شوند. محبی وینگر سپاهان فقط یکی از این نمونه هاست که فاصله اولین بازی اش در لیگ برتر تا اولین بازی ملی اش فقط چند هفته بود. بنا بر این هرکس به عنوان سرمربی تیم ملی انتخاب شود، با متریال هیجان انگیزی مواجه است که پتانسیل بالایی برای ایجاد موفقیت دارند اما از سوی دیگر همین موضوع هم کار کادرفنی جدید تیم ملی را سخت می کند، چون این تیم، شبیه تیم ملی مثلا قطر نیست که فقط مانیتور کردن هفته به هفته دحیل و السد، برای انتخاب فهرست تیم ملی در اردوهای مختلف و انتخاب ترکیب تیم ملی کافی باشد.

کادرفنی بعدی تیم ملی، هفته به هفته باید عملکرد بازیکنان ایرانی در لیگ های پرتغال، بلژیک، انگلیس، روسیه و قطر را بررسی کنند و پروژه ای پر از جزئیات را با دقت کامل پیش ببرند. تیم ملی ایران پس از جام جهانی 2014 با ظهور تعداد زیادی پدیده و ستاره مستعد، یکی از نسل های پرتوان فوتبال ایران در چند دهه اخیر را تشکیل داده که این موضوع، کار کادرفنی تیم ملی را سنگین می کند.

*بحرین بازی میکند، ما پیگیر اخبار هستیم

فدراسیون فوتبال در حالی باید هرچه سریعتر از بین چند گزینه داخلی و خارجی، سرمربی جدید تیم ملی را انتخاب کند که بحرین و عراق به عنوان رقبای ایران در مرحله اول مقدماتی جام جهانی، همین چند هفته پیش در جام خلیج شرکت داشتند و برخلاف ایران، کاملا در شرایط مسابقه هستند. فراموش نکنیم که بحرین قهرمان تورنمنت خلیج شده و یکی از تیم های درحال توسعه در غرب اسیاست. ایران اما فیفادی های اخیر را از دست داده و بازیکنان تیم ملی هم بیش از آنکه زمان خود را در اردوی تیم ملی سپری کنند، پیگیر اخبار مختلف درباره اینده کادرفنی تیم ملی هستند. این انرژی باید هرچه سریعتر در زمین چمن و زیر نظر کادرفنی جدید تیم ملی صرف شود. بازیکنانی مثل طارمی و ازمون و انصاریفر باید فرم خوب خودشان را با حضور در تمرینات و بازیهای تیم ملی حفظ کنند. فقط به این فکر کنید که کادرفنی جدید تیم ملی بدون حتی یک بازی دوستانه، در اولین بازی دور برگشت مقدماتی جام جهانی، مقابل کامبوج قرار بگیرند. البته که این بازی، بازی سختی محسوب نمی شود اما این اتفاق جالبی نیست.

*ایتالیا و هلند قربانیان بزرگ ساده انگاری

در چند دوره قبلی جام جهانی، غافلگیری‌های بزرگی را شاهد بودیم. مهمترین نمونه ایتالیا که با ونتورا در کمال تعجب، به جام جهانی 2014 صعود نکرد و همینطور هلند که از غایبان بزرگ این تورنمنت بود. در مقیاس فوتبال اسیا، ایران همان قدرت ذاتی و شهرتی را دارد که هلند و ایتالیا در اروپا دارند. بنا بر این نباید فکر کنیم که می توانیم چند اشتباه ویژه در تایمینگ انتخاب کادرفنی یا در انتخاب حریفان تدارکاتی در فیفادی ها انجام دهیم و بعد وابسته به آن قدرت و شهرت ذاتی، به راحتی به جام جهانی صعود کنیم. این یک مسیر سخت و طولانی است که گاهی ایتالیا و انگلیس و هلند را قربانی می کند. تیم ملی ایران یکی از قویترین پتانسیل های فوتبال اسیاست اما در یک سال اخیر، از بخش بزرگی از این پتانسیل استفاده نشده است. اکنون تیم ملی چه با کادرفنی داخلی یا خارجی، نیاز به کار شبانه روزی دارد تا این پتانسیل ویژه به خوبی ازاد شود و در سومین جام جهانی پیاپی حاضر شویم.