بیماری خود ایمنی چیست | دانستنی های بیماری خود ایمنی

در مواقعی‌که سیستم ایمنی بدن نمی‌تواند سلول‌های خودی را از سلول‌های مهاجم و بیگانه تشخیص دهد و بافت‌ها و اندام های بدن را مورد حمله قرار می‌دهد بیماری خود ایمنی ایجاد می‌شود. بیماری خود ایمنی شرایطی است که در آن سیستم ایمنی بدن به‌طور اشتباه به خود بدن حمله می‌کند. بیماری‌ خودایمنی می‌توانند اندام‌ها و بافت‌هایی از جمله گلبول‌های سرخ خون، عروق خونی، غده تیروئید، لوزالمعده، عضلات، مفاصل و پوست را درگیر کنند

تا به حال هیچ نظریه قطعی درباره علت بروز بیماری‌های خود ایمنی ارائه نشده است. با این حال، قاطعانه می‌توان گفت که خوشبختانه این دسته از بیماری‌ها مسری نیستند و از فردی به فرد دیگر منتقل نمی‌شوند. بیماری‌های خود ایمنی معمولاً بین اعضای یک خانواده شایع‌اند؛ به این معنا که ژن‌های خاصی، برخی از افراد را نسبت به این نوع از بیماری‌ها آسیب‌پذیرتر می‌کنند.

انواع بیماری خود ایمنی

•  بیماری ام اس
• بیماری سلیاک
• دیابت نوع یک
• روماتیسم مفصلی
• التهاب روده
• لوپوس منتشر

بنابراین، برای تشخیص اختلال باید به پزشک متخصصی مراجعه کنید که در آن بخش از بدن دچار ضعف هستید. مثلا اگر سوزش روده یا معده دارید، باید بهترین متخصص گوارش و کبد شما را ویزیت کند تا مشخص شود که آیا به بیمار‌ های خود ایمنی دچار هستید یا خیر. پزشکان انواع مختلفی از معاینات جسمی و آزمایش‌ها را انجام می‌دهند تا از طریق دنبال کردن نشانه‌ها یا وجود آنتی‌بادی‌های خاص، متوجه نوع بیماری شوند.

علائم اولیه بسیاری از بیماری‌های خود ایمنی مشابه بوده و شامل موارد زیر است:

• خستگی
• ماهیچه‌های دردناک
• تورم و قرمزی
• تب خفیف
• مشکل در تمرکز
• بی‌حسی و مور مور شدن در دست‌ها و پاها
• ریزش مو
• راش‌های پوستی

حتی بهترین دارو برای بیماری خود ایمنی نمی‌تواند بیماری را درمان کند؛ بلکه می‌تواند سبب کنترل پاسخ‌های ایمنی شده و التهاب را کاهش داده یا حداقل درد و التهاب را کم کند

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی همچون ایبوپروفن و ناپروکسن

داروهای سرکوب سیستم ایمنی

همچنین درمان‌هایی برای کاهش علائمی همچون درد، ورم، خستگی و راش‌های پوستی وجود دارد. رژیم لاغری و رژیم غذایی متعادل و انجام منظم ورزش نیز می‌تواند سبب بهتر شدن، گردد.