در زندگی مشترک فداکاری و از خود گذشتگی اهمیت زیادی دارد به شرطی که دو طرفه باشد. فداکاری در زندگی مشترک همیشه هم کار خوبی محسوب نمی شود.گاهی اوقات فداکاری در زندگی مشترک باعث ایجاد سوءتفاهم در فرد مقابل می شود و باعث می شود که توقع او از شما بالاتر برود. غرور در برخی افراد مانع از فداکاری آنهادر زندگی مشترک می شود و این می تواند تهدیدی بزرگ برای زندگی مشترکان باشد. فداکاری در زندگی مشترک می تواند تمام جنبه های زندگی زناشویی را تحت تاثیر قرار دهد.
از خودگذشتگی نباید در حد افراط و تفریط باشد بلکه باید سر موقع خود را نشان دهد. اگر چه از خودگذشتگی در زندگی مشترک و ادامه یک رابطه لازم است و می تواند آشتی و تفاهم را ایجاد کند اما باید به اندازه باشد تا طرف مقابل درک این موضوع را داشته باشد و از گذشت بیش از اندازه شما سوء استفاده نکند. اینکه در زندگی مشترک خود را به طور کامل وقف همسر کنید کار درستی نیست و هر چیزی باید به اندازه باشد.
زوجین باید هر دو به اندازه یکدیگر از خود گذشتگی داشته باشند تا رابطه خود را پایدار نگه دارند. یعنی شما و همسرتان باید به اندازه هم قدم های مثبت و موثری برای بهبود رابطه بردارید اما زمانی که رابطه یک طرفه باشد و فقط یک نفر بخواهد تلاش کند، فداکاری کردن اصلا جایز نیست زیرا تبدیل به یک توقع بی جا می شود و اگر احساس کردید فداکاری و از خودگذشتگی فقط از طرف شما است، بهتر است که این اشتباه را مرتکب نشوید.
وقتی فداکاری و از خودگذشتگی بیش از اندازه داشته باشید شما را در چشم طرف مقابل ضعیف نشان می دهد و این رفتارتان خوشایند او نیست.
همه انسان ها ارزش هایی در درون خودشان دارند و هیچ کس حق ندارد که به آن ها دست بزند، حتی اگر اولویت زندگی شما باشد. هنگامی که ازدواج می کنید، باید زندگی خود را عاشقانه و صمیمانه نگه دارید اما هرگز به خاطر شخص مقابل به ارزش هایتان دست نزنید و هرگز در این مورد فداکاری نکنید.
زندگی و ازدواج نباید باعث شود که شما فضای شخصی و خصوصی زندگی خود را از دست بدهید و تعاملات اجتماعی در بیرون از منزل، شغل، رابطه با خانواده و همسر هر کدام جایگاه خودشان را دارند اما فداکاری در مورد از بین بردن فضای شخصی زندگی شما اصلاً راهی برای زندگی نیست. شما باید سعی کنید دوستان، روابط، شغل و زمان آزادی و تنهایی خودتان را داشته باشید و به خاطر هیچ کس آن را از دست ندهید.