هت‌تریک در فسخ‌های یک طرفه!

در این بین اولین سوالی که به ذهن علاقه مندان به فوتبال می رسد این است که وقتی ما توانایی پرداخت دستمزد مربیان خارجی را نداریم، چرا این همه روی حضورشان تاکید می کنیم و تیم های بزرگ پایتخت و تیم ملی ما حتما باید روی نیمکت سرمربی خارجی داشته باشند؟ به طور مثال اگر در رقابت های مقدماتی جام جهانی 2022 یک سرمربی ایرانی روی نیمکت تیم ملی حضور داشت عملکرد بدتری در مقایسه با ویلموتس از خود به جا می گذاشت؟ بدون تردید این گونه نبود و می شد از هزینه ای هم که برای ویلموتس کردیم برای سرمایه گذاری در بحث سخت افزاری تیم های ملی استفاده کنیم؛ چرا که مربیان خارجی قبل از هر چیز برای این که بتوانند اثرگذار باشند نیاز به امکانات کافی دارند. مشکلی که امسال در تیم استقلال هم وجود داشته و بارها باعث خشم سرمربی ایتالیایی این تیم شده است. استراماچونی که سابقه حضور در تیم بزرگی چون اینترمیلان را دارد، بارها به دلیل کمبود امکانات در استقلال شاکی شده و علاوه بر مسائل مالی هرگز از امکانات باشگاه راضی نبوده است. پس وقتی فوتبال ما توانایی پرداخت پول و فراهم کردن امکانات مناسب را ندارد، چه اصراری به استخدام مربیان خارجی است؟ مربیانی که بسیاری از آن ها هیچ تاثیر مثبتی روی فوتبال ما ندارند و تنها منابع مالی را هدر می دهند.

موضوع دیگری که شدیدا توی ذوق می زند و مشکل ساز هم شده، عدم صداقت با این مربیان است. روراستی و صداقت برای خارجی ها مسئله مهمی است و برخلاف مربیان داخلی به خارجی ها نمی توان وعده و وعید الکی داد. بحثی که استراماچونی هم اخیرا به آن اشاره کرده و گفته در زمان عقد قرارداد با استقلال کسی درباره تحریم ها و مشکلات پرداختی به او حرفی نزده بود. شاید اگر مدیران استقلال در زمان عقد قرارداد مشکلات خود را به سرمربی ایتالیایی می گفتند او خودش را برای این مسائل آماده می کرد یا قید حضور در استقلال را می زد تا مدیران این تیم هم به سراغ گزینه دیگری بروند و وسط فصل نیمکت تیمشان دو هفته پیاپی اینگونه خالی نمی ماند!

علاوه بر این مسائل، مدیران حاضر در فوتبال ما در زمان عقد قرارداد با مربیان خارجی قراردادهای خوبی نمی بندند و علاوه بر این که دستمزدی که در قرارداد می نویسند بیشتر از ارزش واقعی مربی است، بیخیال بندهای لازم برای محکم کردن قرارداد هم می شوند و به همین دلیل فوتبال ما در این سال ها همواره در پرونده های فیفا بازنده بوده است. اتفاقی که لزوم قرار دادن یک مشاور حقوقی آگاه به قوانین فیفا را در کنار تیم های ما نشان می دهد.

در مجموع مسائلی که عنوان شد مهمترین معضلات حضور مربیان خارجی در فوتبال بی برنامه می باشد و بهتر است فوتبالی که در حال حاضر توانایی پرداخت دستمزد یک مربی خارجی را ندارد و از امکانات لازم برای بهره بردن از دانش او هم برخوردار نیست، بیخیال مربیان خارجی شود تا اینگونه دچار بحران نشود.