تیم ملی ایران پس از قطع همکاری فدراسیون با کارلوس کی‌روش و چند ماه بلاتکلیفی در نهایت با گزینه‌ای برای همکاری به توافق رسید که از همان اول رزومه بحث برانگیزی داشت و بسیاری از کارشناسان و اهالی فوتبال نسبت به انتخاب ویلموتس بلژیکی انتقاد داشتند و او را نه جانشینی در سطح کی‌روش می‌دانستند و نه شباهتی میان فلسفه فوتبالی او و سرمربی سرشناس پرتغالی می‌دیدند و از همان ابتدا پیش‌بینی‌ها به سمت یک انتخاب شکست خورده می‌رفت ولی هم فدراسیون فوتبال و هم وزارت ورزش در آن مقطع از این انتخاب تمام قد دفاع می‌کردند و سرمربی تیم ملی را گزینه‌ای حتی مناسب‌تر از کی‌روش با فلسفه فوتبال هجومی و تماشاگر پسند می‌دانستند که علاوه بر برتری‌های فنی نسبت به سرمربی پرتغالی، از لحاظ رفتاری و تعاملی هم نسبت به او برتری‌هایی دارد.

با این حال و پس از شکست مطلق در همکاری ایران با ویلموتس و نتایج ضعیفی که حاصل این همکاری بود، حالا فدراسیون فوتبال و رئیس مستعفی آن مسئولیت این انتخاب شکست خورده را گردن نمی‌گیرند و توپ را در مورد جذب ویلموتس به گردن وزارت ورزش انداخته و مسئولیت آن را متوجه این وزارتخانه می‌دانند.

مهدی تاج در گفتگوی تلویزیونی روز گذشته اعلام کرد نامه‌ای مکتوب از وزارت ورزش و جوانان در آن مقطع به دستش رسیده که مضمون آن توصیه به جذب ویلموتس بود و حالا وزارت ورزش هم با صدور بیانیه‌ای خود را از این ماجرا مبرا می‌داند.

نکته جالب توجه که در ادعای هر دو طرف مشهود است، حضور نهادی ناشناخته به نام مرکز فرهنگی ایران و هلند در این ماجرا و نقش پررنگ آن دارد که سه گزینه برای هدایت تیم ملی معرفی کرده و ویلموتس گزینه‌ای است که از دل آن بیرون آمده است.

با جستجو کردن نام این مرکز در اینترنت به اطلاعات زیادی درباره آن برنمی خورید اما خبرهای مختلفی درباره برگزاری برنامه‌های فرهنگی در هلند خواهید دید. این مرکز برنامه هایی شامل اجرای موسیقی زنده سنتی، نگار گری، معرق کاری، سفالگری، خاتم کاری، قلمزنی و.... اجرا می کند.

اینکه چنین نهادی متشکل از چه افرادی است و تخصص آنها در چه زمینه‌ای است و بر چه اساسی صلاحیت بررسی گزینه‌های هدایت تیم ملی و معرفی سرمربی به فدراسیون و وزارت ورزش را دارند و چرا وزارت بر اساس نامه آنها به فدراسیون توصیه می‌کند که با چه گزینه‌هایی وارد مذاکره شوند و چرا فدراسیون تن به تفویض اختیار خود در انتخاب سرمربی به این شکل می‌دهد خود سوالاتی است که جواب آن نه از سوی فدراسیون داده شده و نه از سوی وزارت ورزش و انداختن توپ انتخاب شکست خورده ویلموتس به زمین این نهاد ناشناخته نه تنها از آنها سلب مسئولیت و لزوم به پاسخگویی نمی‌کند که حتی سوالاتی جدید و جدی‌تر ایجاد می‌کند و به نوعی بهانه‌جویی‌هایی از این دست به اصطلاح رایجش "عذر بدتر از گناه" محسوب می‌شود.

از آن گذشته چرا حالا که ویلموتس با نتایج ضعیفش کسانی که او را انتخاب کردند را سرافکنده کرده همه سعی دارند از انتخاب او شانه خالی کنند و چرا موقع امضای قرارداد چنین موضعی نداشتند و حالا این سوال پیش می‌آید که اگر ویلموتس نتایج خوبی گرفته و همچنان هدایت تیم ملی را بر عهده داشت بازهم مسئولیت انتخابش را گردن سایرین می‌انداختند یا آن را حاصل کارشناسی‌های خود می‌دانستند؟

یادمان نرفته که در مقطع بلاتکلیفی تیم ملی و زمانی که فوتبالدوستان بابت قطع همکاری با کی‌روش و سرنوشت تیم ملی پس از او نگران بودند، مدیر روابط عمومی وزارت ورزش مرتباً اعلام می‌کرد جای نگرانی نیست و سرمربیان بزرگ دنیا در صف همکاری با فدراسیون فوتبال ایران هستند و اسامی عجیب و غریب در این میان مطرح می‌شدند ولی حالا کسی پاسخگو نیست که چرا بدون توجه به این صف، یکباره توصیه‌نامه سازمان فرهنگی ایران و هلند اهمیت و ارزش اجرایی پیدا کرده و نسبت به توجه به آن از وزارت ورزش به فدراسیون سفارش می‌شود.

حالا که ویلموتس رفته و به لطف آقایان با بندهای عجیب و غریب در قراردادش که مثل قراردادهای دیگر لقب ترکمانچای به خود گرفته، غرامت سنگینی روی دست فوتبال ایران گذاشته یک نفر بیاید ماجرای استخدام اسکوچیچ را که یک انتخاب نگران کننده دیگر است توضیح داده و از همین الان بگوید سوای اینکه سرمربی کروات چه نتایجی روی نیمکت تیم ملی رقم خواهد زد، مسئولیت انتخاب آن بر عهده چه کسی است و اگر این موضوع الان روشن نشود، در صورت نتیجه نگرفتن در فردای روز بازهم شاهد پاسکاری مسئولیت این انتخاب میان نهادهای ذیربط و بی‌ربط هستیم.