پیوند قربانیان بزرگ‌ترین دروغ تاریخ فوتبال ایران!

اما و اگری که معادلات را بهم زد

روز بیست و پنجم اردیبهشت ماه سال 1394 کمتر کسی فکر می کرد که جشن قهرمانی لیگ برتر چهاردهم در جایی به غیر از تبریز برگزار شود. دو تیم 57 امتیازی تراکتور و نفت تهران در تبریز به مصاف هم رفتند و سپاهان 56 امتیازی در اصفهان میزبان سایپا بود. پیروزی هر کدام از دو تیم 57 امتیازی حاضر در تبریز موجب قهرمانی شان می شد. سپاهان اما برای قهرمان شدن، علاوه بر پیروزی مقابل سایپا، امید به پایان تقابل تراکتور و نفت با نتیجه مساوی داشت.

تراکتور همان گونه که اشاره شد بهترین تیم یک دهه اخیر خود را داشت و نفت با منصوریان، نسلی طلایی را به فوتبال ایران معرفی کرده بود. دو تیم در طول فصل بازی های زیبایی ارائه کرده و خود را به عنوان یک تیم در حد و اندازه های قهرمانی به اثبات رسانده بودند. روز پایانی یک فینال تمام عیار بود؛ تیم برنده قهرمانی را بی چون و چرا به دست می آورد. سیاست تاکتیکی حاکم بر دو تیم نیز به گونه ای بود که پیش بینی می شد، تقابل شان قطعا یک برنده داشته باشد، مگر اینکه اتفاق غیر مترقبه ای رخ دهد...

حسرت بزرگ

لحظه ای که نفت تهران در دقیقه 4 بازی به گل اول دست یافت، منصوریان از شادی دست از پا نمی شناخت؛ این شادی تا پیش از بازشدن دروازه نفت در دقیقه 35 با گل ادینیو تداوم داشت اما بعد از آن جای خود را به حس دیگری داد. حسی که بد و بدتر شد و در نهایت به حسی بی نام و ناشناخته تبدیل شد؛ درست همان حسی که پس از جشن قهرمانی کذایی، به تراکتوری ها دست داد. آنها به گمان اینکه بازی سپاهان با نتیجه مساوی به پایان رسیده، دقایق پایانی بازی را به دفاع کردن پرداختند و با به صدا در آمدن سوت پایان بازی، جشن قهرمانی گرفتند؛ جشنی که تنها چند دقیقه دوام داشت...

بزرگترین دروغ تاریخ فوتبال ایران در آن شب ثبت شد تا یک حسرت بزرگ بر دل هواداران تراکتور و علیرضا منصوریان حک شود. حسرتی که می توانست سرنوشت هر دو را به گونه ای دیگر رقم بزند. اولین قهرمانی در لیگ برتر برای تراکتور بعد از چند فصل تلاش بی ثمر، یک اتفاق بزرگ به شمار می رفت. منصوریان هم اولین قهرمانی لیگ برتر را به عنوان سرمربی آن هم در اولین تجربه خود در این پست کسب می کرد که اتفاقی بزرگ بود. در شرایطی غیر معمول، تراکتور و علیمنصور از رسیدن به این هدف بازماندند تا یکی از هیجان انگیزترین فینال های تاریخ فوتبال ایران، بدون برنده به پایان برسد!

طلب حلالیت از مردم تبریز در جمعه سیاه

منصوریان در پایان آن شب تلخ، صحبت های جالبی انجام داد. او به شدت به عواملی که باعث به وجود آمدن این اتفاق تلخ شدند تاخته و آن را یک کار کثیف نامید. 

"قبل از بازی به تونی اولیویرا گفتم یا شما ما را می‌برید یا ما شما را و یکی از ما قهرمان می‌ شود اما 6، 7 دقیقه آخر بازی یک کار غیرحرفه ‌ای و کثیف انجام شد گفتند سپاهان بازی را مساوی کرده و برنامه حمله و دفاع ما و تراکتورسازی را به هم زدند. ای کاش این کار زشت انجام نمی‌ شد که یا تراکتورسازی بازی می‌ کرد و گل می ‌زد و یا ما به پیروزی می ‌رسیدیم. آنها فکر می ‌کردند قهرمان هستند و دروازه‌ بان آنها وقت تلف کرد من هم به تونی اولیویرا در پایان بازی بابت قهرمانی تبریک گفتم. این اتفاقات غیرفوتبالی رخ داد مردم تبریز حلالمان کنند."

بخشی از صحبت های منصوریان در پایان بازی را خواندید، صحبت هایی که به خوبی نشان می دهد که اوضاع از چه قرار بوده است. جالب اینجاست که او در بخش پایانی این قسمت از صحبت هایش از مردم تبریز حلالیت خواسته بود در حالی که بعد از گذشت این همه مدت، نه تنها مسئولی بابت این اتفاقات از هواداران تراکتور عذرخواهی نکرد، بلکه هیچ گاه مشخص نشد که مقصر اصلی چه کسی بود؟!

هدف مقدسی برای پایان دادن به کابوس سیاه

به این ترتیب نفت و تراکتور در هفته پایانی لیگ چهاردهم به گونه ای ناجوانمردانه از قهرمانی بازماندند چرا که پیش از به صدا در آمدن سوت پایان بازی، جوی به وجود آمد که تراکتوری ها را از تلاش برای رسیدن به گل پیروزی بخش بی نیاز و نفت را نیز در شرایطی سخت اما غیرواقعی برای رسیدن به گل پیروزی قرار داد. الان دیگر نفت تهرانی وجود ندارد که اگر هم وجود داشت، هوادار چندانی نداشت که بخاطر آن اتفاقات حسرت بخورد ولی برای تراکتوری ها، این یک خاطره تلخ و دردناک است. تلخی و درد این خاطره را منصوریان به خوبی درک می کند، چرا که او نیز قربانی دروغی بوده که کار را به اینجا کشاند. منصوریان نیز به مانند تراکتوری ها یکی از مهره های آن شب کذایی بود که در پایان، روی صفحه شطرنج نقش بر زمین شدند، بی آن که حرکت اشتباهی از آن ها سر زده باشد. حال با حضور او در تراکتور، یک پیوند جالب شکل گرفته، پیوندی که یک هدف مقدس را دنبال می کند. هدفی برای پایان دادن به کابوس سیاه و شکستن طلسم قهرمانی تراکتور در لیگ برتر...