شنبه ۳ آبان تعطیل است؟ +جزئیات

در فضای مجازی شایعه شده است شنبه سوم آبان ماه به دلیل بین‌التعطیلی، تعطیل می‌باشد که این موضوع شایعه است و از طرف دولت تائید نشده است.لازم به ذکر است که یکشنبه به دلیل شهادت امام حسن عسگری (ع) و آغاز امامت امام زمان (عج) تعطیل است.

آغاز امامت امام زمان 

پس از شهادت حضرت امام حسن عسکری (علیه السّلام) در سال 260 هجرى قمرى، حضرت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه و الشریف) به امامت رسیدند.

با تمام سفارشات و وصایای امام (علیه السلام) نسبت به امامت فرزندشان حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه و الشریف) جعفر کذاب ادعای امامت کرد.

در اینجا به دو مورد از ظاهر شدن حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه و الشریف) بر جعفر بن کذاب اشاره می شود: محمّد بن صالح می‌ گوید پس از شهادت امام حسن عسکری (علیه السّلام) هنگامى که جعفر کذّاب در امر میراث منازعه مى ‌کرد، صاحب الزّمان از موضع نا معلومى در برابر جعفر درآمد و فرمود: اى جعفر، براى چه متعرّض حقوق ما مى ‌شوى؟ جعفر متحیّر و مبهوت شد سپس وى از دیدگانش نهان گردید بعد از آن جعفر در میان مردم به طلب او درآمد امّا وى را ندید و چون مادر امام حسن- جدّه آن حضرت- درگذشت گفته بود که در همان سرا دفن شود و جعفر با آنها به منازعه برخاست و گفت: این سراى من است و کسى در آن دفن نمى ‌شود، آن حضرت بیرون آمد و فرمود: اى جعفر، آیا این سراى تو است؟ سپس از دیدگانش نهان گردید و دیگر آن حضرت را ندید. (1)

شروع دوران غیبت

بعد از نماز خواندن حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه و الشریف) بر پیکر پدر و رد کردن ادعای کذب جعفر را از نظرها پنهان شدند. از این زمان بود که دوران غیبت اولیه حضرت آغاز شد که به غیبت صغری معروف است.

به سندی که از امام صادق (علیه اسلام) به دست شیعیان رسیده است حضرت دوران غیبت امام زمان (عج الله تعالی فرجه و الشریف) را به دو قسمت تقسیم کردند و فرموند:«صاحب الامر دو غیبت دارد یکى از آنها به طول می‌ انجامد تا جایى که بعضى می ­گویند او مرده است و برخى مى ‌گویند کشته شده و عده ‌اى می­ گویند رفته است تا آنجا که جز قلیلى از یارانش کسى بر اعتقاد به وجود و ظهور وى باقى نمى‌ ماند. هیچ کس نه اولاد او و نه دیگران جز خداوندى که ظهور او به دست وى است از مکان او اطلاع ندارند.» (2)

دوران غیبت صغری از سال260 هجری قمری آغاز شد آن چنان که مورخین نقل کرده اند تا سال 329 هجری قمری ادامه داشت.

ناگفته نماند که پیشتر از این ائمه هدی (علیهم السّلام) هر کدام به نحوی مردم را برای دوران ظهور آماده کرده بودند. همچنان که مسعودی روایتی به نقل از امام هادی (علیه السلام) در اثبات الوصیه آورده است:

موقعى که امر امامت به امام حسن عسکرى (علیه السّلام) واگذار شد؛ آن حضرت با شیعیان خصوصى خود و غیر آنان از پشت پرده صحبت می­کرد.(3)

علت چنین رفتاری از امام حسن عسکرى (علیه السّلام) و پدر بزرگوارشان فراهم کردن مقدمه غیبت امام زمان حضرت مهدی (عج الله تعالی فرجه و الشریف) بود تا گروه شیعیان با این موضوع مأنوس شوند و منکر غائب شدن امام نشوند و مردم نیز به پنهان بودن امام عادت کنند.

در روایتی دیگر آمده است: در سال 260 هجری قمری امام حسن عسکرى (علیه السّلام) به شیعیانش فرمود: ما به شما امر کردیم که انگشترى را به دست راست خود کنید و این به خاطر آن بود که ما در میان شما حضور داشتیم و اینک به شما امر مى‌کنیم که انگشترى را [مانند اهل سنّت‌] به دست چپ خود کنید؛ زیرا از دیدگان شما پنهان خواهیم شد. [و غیبت صغرى و سپس کبرى شروع خواهد گشت‌] تا زمانى که خداوند امر ما و شما را عیان فرماید و قطعا این بهترین دلیل بر دوستى ما اهل بیت از جانب شما خواهد بود. پس همه حاضران در مجلس انگشترهاى خود را از دست راست درآوردند و به چپ کردند.(4)

غیبت صغری امام عصر تا سال 329 هجری قمری ادامه داشت و حضرت در این ایام به واسطه نواب خاصه خود با مردم در ارتباط بود. اما خفقان سیاسی آن زمان مقدمات غیبت کبری را رقم زد.

کلینی علت شروع غیبت کبری را درکافی اینگونه آورده است: «بنى فرات قبیله ‌اى هستند شیعه مذهب بیشتر آنها به مقام وزارت رسیدند. یکى از آنها ابو الفتح جعفر بن فرات است که وزیر مقتدر هجدهمین خلیفه عباسى بود و پس از مقتدر وزیر محمد ابن جعفر شد. گفته‌اند همین پیشامد از موجبات غیبت‌ کبرى‌ شد که در سال 329 قمری اتفاق افتاد.»(5)

حکمت و چرایی غیبت

بعد از سیصد و اندی سال حضور یازده معصوم که از جانب خداوند برای هدایت بشری آمدند، غیبت آخرین رشته از این حلقه وصل الهی بی شک حکمتی دارد که آن هم از لسان ائمه معصومین مورد وثوق می باشد.

در این باب علامه مجلسی در بحارالانوار دلائل غیبت را در روایات مختلف چنین آورده است:

1. ترور

در کمال الدین از زراره روایت نموده که حضرت امام صادق (علیه السّلام) فرمودند: آن جوان را قبل از قیامش غیبتى خواهد بود. عرض کردم: براى چه؟ فرمود: مى ترسد کشته شود.(6)

 البته این ترس با عدم اراده خداوند به ظهور آن حضرت توأم است و گرنه او نیز مانند پدران بزرگوارش از کشته شدن در راه خدا بیم ندارد و در حدیثی دیگر با همین مضمون در کمال الدین از زرارة بن اعین روایت می کند که گفت: از حضرت امام صادق (علیه السّلام) شنیدم می فرمودند: آن جوان پیش از آنکه قیام کند غیبت می کند. عرض کردم: براى چه غیبت می کند؟ فرمود: می ترسد و در این وقت اشاره به شکم و گردن‌ خود نمود.(7)

2. نبودن بیعتی بر عهده حضرت

دلیل دیگری که در روایات برای غیبت حضرت بدان اشاره شده این است که حضرت نمی خواهند تا پیش از ظهور بیعت هیچ کس بر گردنشان باشد.

از حسن بن فضال از پدرش حضرت امام رضا (علیه السّلام) روایت می کند که فرمود: گویى شیعیان را به هنگامى که چهارمین از فرزندان مرا از دست می دهند؛ مى ‌بینم که دشت و دمن را می گردند و او را نمی یابند. عرض کردم: یا ابن رسول اللَّه چرا چنین مى‌شود؟ فرمود: براى اینکه امام آنها از نظرشان غائب می گردد. عرض کردم: چرا غائب مى‌شود؟ فرمود: براى اینکه وقتى با شمشیر قیام کرد، بیعت هیچ کس در گردن وى نباشد.(8)

3. غربال شدن شیعیان

یکی دیگر از دلایل غیبت امام عصر، قرار گرفتن مردم در معرض ابتلا و آزمایش الهی است تا غربال شوند و همچون طلای ناب شیعیان واقعی باقی بمانند.

در روایتی عبد اللَّه بن أبى یعفور از حضرت امام صادق (علیه السّلام) نقل می کند که از آن حضرت شنیده است که مى ‌فرماید: «واى بر سرکشان عرب از شرّى که در پیش است، عرض کردم: فدایت گردم از عرب چه تعداد با قائم همراه‌ هستند؟ فرمود: تعداد اندکى، پس عرض کردم: به خدا قسم از عرب کسانى که این امر را وصف مى‌ کنند (قائل به این امر باشند) بسى فراوانند، پس آن حضرت فرمود: ناگزیر مردم باید مورد آزمایش و امتحان قرار گیرند و غربال معنوى شوند که در این صورت بیشتر نخاله از غربال خارج مى‌ گردند.(9)

از جابر جعفی روایت می کند که گفت: به حضرت امام محمد باقر (ع) عرض کردم: فرج شما کى خواهد بود؟ فرمود: هیهات، هیهات، فرج ما تحقق نمی پذیرد مگر این که شما آزمایش شوید، باز هم آزمایش شوید، باز هم آزمایش شوید. این را سه بار فرمود تا آنجا که آلودگی برطرف شود و پاکی بماند.(10)