چند نکته درباره یک شایعه عجیب

در درجه اول اصلا بعید به‌نظر می‌رسد باشگاه‌ها قدرت انجام چنین کاری را داشته باشند. قرارداد برخی از بازیکنان تاپ پرسپولیس و استقلال در پایان فصل خاتمه می‌یابد و 2 باشگاه از نظر قانونی توانایی حفظ اجباری آنها را نخواهند داشت. مثلا علی علیپور آخر فصل آزاد می‌شود؛ آیا پرسپولیس می‌تواند به او بگوید به دستور وزارت نباید بروی لیگ‌های خارجی؟

به علاوه خیلی از دیگر بازیکنان پرسپولیس و استقلال هم که روی کاغذ با تیم قرارداد دارند، از بندهای سهل و آسان جدایی سود می‌برند که در این مورد هم کاری از دست باشگاه‌ها ساخته نیست. گویا مثلا قرارداد مهدی ترابی طوری است که هر زمان پیشنهاد خارجی به دستش برسد و خودش بخواهد برود، باشگاه نمی‌تواند جلوگیری کند. خب نسخه وزارت برای چنین مواردی چیست؟

همه ترانسفرها هم که بد نیست. این گاهی یک منبع درآمد برای باشگاه است؛ مشابه اتفاقی که امسال برای پرسپولیس و بیرانوند رخ داد. طرفین احساس کردند سقف همکاری‌شان با هم پر شده و دیگر شوق و انگیزه سابق برای ادامه این رابطه وجود ندارد. بنابراین بیرو رفت و در بدترین شرایط ممکن 700هزار دلار پول به باشگاه پرسپولیس تزریق شد؛ آیا این اتفاق بدی بود؟

تجربه نشان داده به زور نمی‌توان بازیکن را در یک تیم نگه داشت. بازیکنی که از دل و جان خواهان رفتن باشد، همان بهتر که برود، وگرنه بی‌روح و بی‌انگیزه به هیچ کاری نخواهد آمد. فوتبال را هم نمی‌شود دستوری اداره کرد. در همان بخشنامه منع جذب بازیکن خارجی هم کلی ایراد وجود دارد، حالا افزودن یک بند جدید به آن، فقط کار را بدتر می‌کند. این حکایت همان ضرب‌المثل است که می‌گفت: «آمد ابرو را درست کند، چشمش را هم کور کرد!»