بازیگر مطرح سینما فرزند یتیم شاه چراغ را به سرپرستی گرفت | اقدام قابل ستایش بانوی سینمای ایرن

کسانی که ثریا قاسمی را از نزدیک می شناسند می دانند؛ خیلی اهل مصاحبه نیست! خیلی اهل اظهار نظر در حوزه های مختلف نیست! همیشه سرگرم کارش بوده و همیشه در اوج بانوی ماندگار سینمای ایران اما این بار لب به سخن گشود تا کودک آسیب دیده حادثه  تروریستی شاهچراغ شیراز را به سرپرستی بگیرد. برای این هنرمند بزرگوار سینمای ایران آرزوی سلامتی وطول عمر داریم.

بیوگرافی ثریا قاسمی و همسرش

ثریا قاسمی متولد 28 آذر 1319 در تهران ، بازیگر سینما و تلویزیون است

تا مقطع دیپلم تحصیل کرده و کار خود را از گویندگی رادیو ارتش شاهنشاهی شروع کرد سپس وارد بازیگری شد و حالا دو سیمرغ بلورین فجر را هم دارد

خانواده و کودکی

مولود ملاقاسم با نام هنری ثریا قاسمی تنها فرزند علی ملاقاسم و حمیده خیرآبادی (مادر سینمای ایران) است و از سمت مادری اصالتا اهل رشت می باشد

می گوید بخاطر جدایی پدر و مادرم ، من گاهی در خانه پدر و گاهی در خانه مادر زندگی می کردم و همین تنهایی باعث شد مدیریت وجودی را یاد بگیرم

ماجرای ورود به رادیو

سال های جوانی فهمیدم نه موزیسین هستم و نه نقاش ، فهمیدم که می توانم صداپیشه و بازیگر باشم به همین دلیل سوار تاکسی شدم و به ساختمان رادیو رفتم

سال 1340 در 21 سالگی برای رادیو ارتش که چند گوینده می خواست امتحان دادم و بعد از قبولی کارم را شروع کردم

شاید بد نیست بدانید که رادیو خواهر بزرگتر من است او 4 اردیبهشت سال 1319 متولد شده و من آذر ماه همان سال به دنیا آمدم

دوبله ، تئاتر و تلویزیون

بعد از رادیو با هوشنگ لطیف کار دوبله کرد و سپس وارد تئاتر و فیلم کوتاه شد تا اینکه سال 1351 در 32 سالگی با فیلم «آرامش در حضور دیگران» جلوی دوربین رفت

قبل و بعد انقلاب

در سال 1352 با سریال «قصه عشق» وارد قاب تلویزیون شد و تا انقلاب 1357 در چهار مجموعه تلویزیونی و دو فیلم سینمایی ایفای نقش کرد

او بعد از تغییر رژیم از سال 1365 که 46 ساله بود با فیلم «خانه ابری» و یکسال بعد با سریال «گرگ ها» به عرصه بازیگری بازگشت

تجربه اجرا

در اوایل دهه هفتاد خانم قاسمی در چند برنامه تلویزیونی بعنوان مجری حضور یافت و به دکلمه اشعار شاعران کلاسیک ایرانی پرداخت

ازدواج و فرزندان

ثریا قاسمی در سال 1349 وقتی 30 ساله بود با رحیم برفراز ازدواج کرد که ثمره این زندگی یک دختر بنام بنفشه و دو پسر بنام بابک و بهروز می باشد

ملاک بازیگری

من هیچ متر و ملاکی برای انتخاب نقش ندارم و هیچ معیاری در حال حاضر برایم مهم نیست اگر کاری پیشنهاد بدهند انجام می دهم

اگر کاری نباشد خونه نشین می شویم چون انتخابی نداریم و برای همین الویتی هم برای انتخاب نقش نمی ماند

از حاشیه ها ناراحت می شوم

اگر روند تولید حرفه ‌ای و منطقی باشد هنوزم هم از بازی کردن لذت می‌ برم ، بازیگری حرفه‌ ای است که جزو زندگیم شده و نمی‌ توانم از آن دور باشم

یک سکانسی که خوب نوشته شده و کارگردان برایش میزانسن خوبی طراحی کرده را با انرژی و تمام توانم بازی می‌ کنم

من از کار کردن مدام خسته نمی‌ شوم اما از حاشیه‌ ها ناراحت می‌ شوم

با حسن جوهرچی

نقش مادر حسن جوهرچی را در دو سریال موفق «او یک فرشته بود» سال 1384 و در «پناه تو» 1374 بازی کردم و همکاری خوبی با یکدیگر داشتیم

نقش هایی که دوست داشتم

بطور قطع بیشتر نقش هایم را دوست دارم چون برای آنها زحمت کشیده ام اما فیلم «خواستگاری» 1368 و فیلم «دختر شیرینی فروش» 1380 بیشتر در ذهن مردم باقی مانده است

پس از مرگ هنرمندان

ده سال است عضو هیات داوری خانه سینما بودم اما دریغ که حتی اسمی از ما برده نشد ، حرف زدن پس از مرگ هنرمندان من را می ‌کشد

چرا که وقتی کسی هست او را نمی ‌بینیم ؟ به همین دلیل هم در هیچکدام از مراسمشان شرکت نمی ‌کنم

نشان درجه یک هنری

با نشان درجه یک هنری ام که مساوی با درجه دکتراست هیچ بانکی وام بدون ضامن به من نمی دهد ولی در ازایش ماهی 150 هزار تومان بعنوان پیشکسوت می گیرم

سیمرغ ها

خانم قاسمی در سال 1379 برای بازی در فیلم «مارال» برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن از نوزدهمین جشنواره فیلم فجر شد

او سال 1395 در سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر بخاطر بازی در فیلم سینمایی «ویلایی ها» سیمرغ بهترین بازیگر نقش مکمل را بدست آورد

بازی کوتاهش در «شام آخر» 1380 نیز جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل را از جشن خانه سینما برای او به همراه داشت

توصیه به جوان ها

بازیگری حرفه مشکلی است و فقط عاشقان آن می توانند سختی اش را به جان بخرند ، توصیه می کنم جوان ها اگر برای تجربه کردن آمده اند اصلا ورود نکنند

تمرین حافظه

معتقدم هر فردی در هر شغلی باید ورزش و تقویت روح و تن را کنار هم داشته باشد ، منم هنوزم تمرین می کنم که به ورزیده شدن تقویت حافظه ام کمک می کند

برای همین است که خوشبختانه هنوز حافظه ام را از دست نداده ام

گلایه از مادر

مادرم تمام عمرش کار می‌ کرد یا مشغول فیلم هایش بود و یا در تئاتر فعال بود به همین جهت از طرفی واقعأ زندگی نمی ‌کرد و سهم من بیشتر این بود که پیش مادربزرگم باشم

الان که به این سن رسیدم تازه می ‌فهمم که همه چیز کار نیست و نباید این طور زندگی کرد ولی با همه این ‌ها مادرم با کارهایش دین‌ خود را به جامعه ادا کرد

نحوه انتخاب نقش

واقعیت امر بلند یا کوتاه بودن فیلم ، کم یا زیاد بودن نقش برای من اهمیتی ندارد

سعی می کنم خودم را در یک نقش و به بهترین شکل ممکن ارائه دهم ، این تنها چیزی است که برای انتخاب اثر و قبول نقش به آن فکر می کنم