اصفهانیها در فوتبال هم مثل زندگی خیلی زرنگ هستند. آنها بازیکن خوب را رها نمیکنند، به خصوص وقتی که این بازیکن محصول خودشان باشد. پس هر بازیکنی که از سپاهان می رود همیشه این نگاه نگران دنبال اوست که مبادا از نظر جسمی شرایط ایده آلی ندارد.
در تمام دو دهه گذشته و تاریخ لیگ برتر بازیکنان وقتی از سپاهان جدا می شوند که دیگر کیفیت سابق را نداشته باشند. البته که استثنا هم وجود داشته مثل «سید مهدی رحمتی» یا «سید جلال حسینی» اما آنها هم حتی با بازوبند کاپیتانی استقلال و پرسپولیس دیگر آن درخشش سپاهان را تکرار نکردند چرا که سنشان بالا رفته بود.
سپاهان بازیکنی داشته که بعد از این تیم ملیپوش باشد، مثلاً «علی کریمی» اما نگاه کنید به مصدومیتهای فراوان و طولانی او!
با این مقدمه به سراغ «یاسین سلمانی» میرویم. پدیدهای که سه سال قبل چشم فوتبال ایران را خیره کرد. یاسین بینظیر بود، تکنیکی و سرعتی، باهوش و گلزن، یک انتخاب ایدهآل برای مرکز زمین.
اما همین یاسین سلمانی درست در روزهای اوج دچار مصدومیت سنگین پارگی رباط شد و یک فصل کامل را از دست داد. وقتی هم به زمین برگشت سال قبل قراردادش را با سپاهان تمدید نکرد تا کمتر بازی کند و حالا چوب همین زمانهای از دست رفته را میخورد.