گوته، از مشاهیر بر جسته، و از نویسندگان و شعرای آلمان بود. روح بلند پرواز، قوه تخیل بی نظیر، قدرت بیان و قلم سحرآمیز او در مردم آلمان سخت تأثیر شگرف داشت و وی را سرآمد شعرا و نویسندگان آن کشور گردانید. او علاوه بر رشته های ادبی ،در علوم فیزیک، پزشکی و طبیعی نیز مطالعه و تحقیق کرده و کتابهایی نوشته است.
گوته باخ با ادبیات و فرهنگ اسلامی و به ویژه فرهنگ فارسی مرتبط گشت و با اشعار حافظ نیزمأنوس شد. در این میان آشنایی و انسی خاصّ با قرآن پیدا کرد. در آغاز از تماس با قرآن ابا داشت؛ اما کشش قرآن او را به سوی خود جلب کرد، تا آنجا که یکبار نوشت:
«ما اول بار از قرآن روی گردان بودیم، ولی طولی نکشید که این کتاب توجّه ما را به خود جلب کرد و ما را به حیرت در آورد و بالاخره مجبور شدیم که اصول و قواعد آن را تعظیم نموده و بزرگ بشماریم و در تطبیق الفاظ آن با معانی بکوشیم».1
گوته چنان شیفته قرآن شد که معتقد بود این کتاب در آینده بشریت سرنوشت ویژه ای برجای خواهد گذاشت.
«مرام و مقاصد این کتاب بی اندازه قوی و محکم و مبانی آن بلند است. این کتاب به زودی بزرگ ترین تأثیر را در تمام روی زمین خواهد گذاشت».2
. 1. مبشری اسد الله، در آمدی بر قرآن، ترجمه کتاب بلاشر، مقدمه، ص11 . 2. همان.