-
تاریخ انتشار: 1398/10/08 04:57
کد خبر: 3631

علائم سرطان روده و پوست چیست؟ + فوتبالیستهایی که دچار سرطان شدند

سرطان به هیچکس رحم نمیکند. حتی به معروف ترین فوتبالیست های دنیا، به همین دلیل علایم برخی سرطان ها مانند سرطان روده و پوست و بازیکنانی که دچار آن شده اند را مورد بررسی قرار دادیم

به گزارش خبرنگار رصد ورزشی ؛ در صورت تشخیص زودهنگام، فرد قادر به درمان است. کولونوسکپی می‌تواند این بیماری را پیش از مراحل پیشرفته، آشکار کند. با دکتر رجبی در مورد دیگر شیوه‌های تشخیص و راه‌های درمان سرطان روده صحبت کرده ایم.

در مورد سرطان روده گفته می‌شود که اگر زود تشخیص داده شود، امکان بهبودی بیمار وجود دارد، اما در سایت خود شما گفته شده چهارمین سرطان شناخته شده بدن و سومین دلیل مرگ و میر در اثر سرطان است. در صورتی که می‌توان آن را درمان کرد چرا مرگ و میر ناشی از آن آمار بالایی دارد؟

نشانه‌های ابتلا به سرطان روده چیست؟

در ۷۵ درصد موارد ابتلا به سرطان کولون در افراد عادی بدون هیچ سابقه خانوادگی و یا موارد خطر دیگر رخ می‌دهد و متاسفانه در مراحل اولیه اغلب بدون علایم است. همچنین هرگونه تغییر در اجابت مزاج اعم از یبوست یا اسهال، درد شکمی، خونریزی گوارشی، دفع ترشحات غیرمعمول از مقعد، تغییر قطر مدفوع، کاهش وزن شدید یا کم خونی به خصوص در مردان و در سنین بالا شک به وجود سرطان کولون را برانگیخته و اقدامات تشخیصی مناسب آن آغاز می‌شود.

پزشکان پس از معاینه بیمار مشکوک به سرطان‌های کولورکتال او را جهت کولونوسکوپی ارجاع می‌دهند. کولونوسکوپی یا دیدن درون روده بزرگ، بهترین و مطمئن‌ترین راه برای تشخیص یا رد سرطان کولون است. این کار به صورت معمولی حتی زیر بیهوشی در درون مطلب انجام می‌شود. سراسر روده بزرگ و راست روده بیمار دیده می‌شود و در صورت وجود پولیپ یا ضایعه مشکوک، نمونه برداری صورت می‌گیرد.

راه‌های تشخیصی دیگر مانند آزمایش مدفوع جهت یافتن خون درون آن، آنجام عکس برداری‌های رنگی مانند انمای باریوم نیز وجود دارد که نه تنها دقت تشخیصی کولونوسکپی را دارد بلکه در صورت مثبت شدن کولونوسکپی، پس از آن توصیه می‌شود.

47

پس از تشخیص نیز از سی تی اسکن و ام آر آی جهت تعیین وسعت بیماری و تعیین روش‌های درمانی استفاده می‌شود. این نکته را هم باید یادآور شد که هیچگونه تست خونی جهت تشخیص سرطان کولورکتال وجود ندارد.

سرطان پوست

بنیاد سرطان پوست مستقر در ایالات متحده می گوید همه باید ماهانه یک بار کل بدن خود را از سر تا انگشتان معاینه کنند و توجه داشته باشند: رشد هر گونه خال جدید، ضایعاتی که تغییر می کنند، خارش یا خونریزی دارند و یا بهبود نیافته اند را جدی بگیرند.

شایع ترین علامت سرطان پوست یک لکه صورتی یا قهوه ای غیر طبیعی، لکه دار یا خال است.

اشکال مختلف سرطان پوست وجود دارد که متداول ترین آنها سرطان سلول بازال، سرطان سنگفرشی و ملانوماست.

ملانوما نوعی سرطان است که احتمالاً در خال ایجاد می شود.

بزرگ شدن غدد لنفاوی همچنین می تواند نشانه سرطان پوست باشد. گره های لنفاوی مجموعه های کوچک و به اندازه لوبیا از سلولهای ایمنی در زیر پوست هستند. بسیاری از آنها در گردن، کشاله ران و زیر بغل هستند.

سرطان پوست سلول های بازال و سنگفرشی شایع تر است ولی به اندازه ملانوما خطرناک نیستند. آنها می توانند در هر نقطه رشد کنند، اما به احتمال زیاد در صورت، سر یا گردن شکل می گیرند.

48

همه سرطان های پوست به طور یکسان به نظر نمی رسند. انجمن سرطان آمریکا توصیه می کند که فرد در صورت ملاحظه نشانه هایی مثل: زخمی که بهبود نمی یابد،، قرمزی یا تورم جدید در خارج از مرز یک مول، خارش، درد یا حساسیت به خال یا خونریزی در خال به پزشک مراجعه کنند.

محققان نمی دانند که چرا سلول های خاصی سرطانی می شوند. با این حال، آنها عوامل خطر سرطان پوست را شناسایی کرده اند.

مهمترین عامل خطر برای ملانوما قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش (UV) است. اینها به DNA سلول های پوست آسیب می رسانند، که نحوه رشد، تقسیم و زنده ماندن سلول ها را کنترل می کند.

بیشتر پرتوهای اشعه ماوراء بنفش از نور خورشید ناشی می شوند.

بهترین راه برای کاهش خطر ابتلا به سرطان پوست محدود کردن تماس با اشعه UV است. فرد می تواند این کار را با استفاده از ضد آفتاب، کمتر قرار گرفتن در معرض آفتاب و پوشاندن پوست با لباس در فضای بیرون انجام دهد.
 

حال به این بهانه نگاهی می اندازیم به ستاره هایی از دنیای فوتبال که سرطان را شکست دادند:

مشکل به وجود آمده برای سرمربی جوان تیم فوتبال بارسلونا باعث شده تا "بیماری ستاره ها" مورد توجه دوستداران ورزش قرار بگیرد. بر همین اساس به نمونه هایی از درگیری ستارگان فوتبال با پدیده مهلک سرطان اشاره ای می کنیم.

شوک سرطانی کاتالان

خبر بدی در رختکن بارسا منتشر شده. بیماری ای که یک سال پیش گریبانگیر تیتو ویلانووا شده بود حالا دوباره عود کرده و تیتو را به دردسر انداخته است. روز 22 نوامبر سال 2011 بود که تیتوویلانووا، که در آن زمان دستیار پپ گواردیولا در بارسا بود، برای انجام عمل جراحی غده پاروتیدش زیر تیغ جراحی رفت.

او چندین ماه بعد از انجام این عمل جراحی در بستر بیماری بود و سرانجام بعد از چند ماه استراحت به بارسلونا بازگشت و کنار پپ روی نیمکت مربیگری بارسا نشست.پس از کنار رفتن پپ گواردیولا بود که مسئولیت هدایت بارسا به تیتو سپرده شد و حالا دوباره زنگ های خطر در باشگاه کاتالان به صدا در آمده است.

46


طبق گزارش منتشره درروزنامه مارکا، در وب سایت باشگاه بارسلونا خبری مبنی بر لغو کنفرانس خبری ساندرو روسل منتشر شد و تمام قرارهای مصاحبه های بازیکنان بارسا در عصر امروز کنسل شد. به علاوه مراسم ضیافت غذای رسمی بارسلونا در حضور رسانه ها و شام کارمندان باشگاه هم لغو گردید.

این طور به نظر می رسد که بیماری تیتو دوباره عود کرده و این اتفاقی نگران کننده برای خانواده بارساست. تیتو در این باره گفت: من آن قدر مطمئن بودم که وقتی داشتم به اتاق عمل می رفتم، انگار دارم برای قهوه خوردن می روم. من دو فرزند 14 و 17 ساله دارم که هنوز به من نیاز دارند.»

او در صحبت هایش در هفته گذشته به این نکته اشاره کرده بود که قرار بود در خارج از اسپانیا زیر تیغ جراحی برود ولی بعد از صحبت با دکتر کورو بسکوس، متقاعد شد تا در اسپانیا جراحی کند و گفت: "دکتر بسکوس مرا متقاعد کرد که می تواند این کار را انجام دهد. به او گفتم به او اطمینان دارم و نیازی به صحبت بیشتر نیست. وقتی به هوش آمدم واقعا احساس خوشبختی می کردم. بعد از عمل، در انتظار نتایج آزمایش ها بودم و وقتی دکترم به من شرایط را توضیح داد، با همسرم، پپ گواردیولا، کریس، همسر پپ و پزشکان بارسا ماجرا را مطرح کردم. ولی من کاملا مثبت اندیش بودم. شخصیتم مثبت اندیش است و بلافاصله گفتم که اگر راهکاری  نیست، خب بدشانس هستم ولی اگر راه حلی باشد، باید این مسیر را طی کرد."

تیتو درادامه صحبت هایش گفت:« ممکن بود مجبور شوم که رادیوتراپی و شیمی درمانی کنم ولی بعد  از اطلاع از بیماری ام چند هفته ای به باشگاه آمدم و حس کردم که چقدر محبوبم. به پزشکم گفتم که نمی خواهم کسی از دوستان و همکارانم چیزی بدانند؛ حداقل تا قبل از انجام عمل جراحی. بعد از این اتفاقات بود که در زندگی حرفه ای ام دریافتم که در یک زمان کوتاه، ممکن است حس کنی که سه سال گذشته است.»

آبیدال قهرمان مبارزه با سرطان

در جشن فینال لیگ قهرمانان اروپا در حالی که بازیکنان برتر بارسا مثل پویول، والدس، ژاوی، اینیسا و مسی در زمین بودند، آبیدال دفاع چپ بارسلونا پیشاپیش بازیکنان روی سکو رفت و کاپ قهرمانی را بالای سر برد. برای کمتر کسی چنین سؤالی پیش آمد که چار کاپیتان تیم، کاپ قهرمانی را نگرفت.

 مدتی بود که رسانه‌ها از ابتلای آبیدال به سرطان کبد می‌گفتند و به نظر می‌رسید تلاش مثال‌زدنی وی در مقابله با سرطان، عامل اصی این حرکت تیم بارسا بود.پزشکان چندماه قبل وقتی تشخیص دادند اریک آبیدال مدافع فرانسوی مبتلا به سرطان کبد است و این موضوع را با او در میان گذاشتند، اریک تازه فهمید وقتی به یک کودک بیماری بستری در بیمارستان می‌گوید باید با بیماری خود مبارزه کند یعنی چه!
اکنون این قضیه در مورد خود او روی داده بود. پزشک به او گفته توموری بدخیم روی کبد دارد و باید فوراً تحت عمل جراحی قرار بگیرد. دلیل ابتلا به این بیماری برایش عجیب بود. احساس لرزش عجیبی در اندام‌هایش داشت و انگار بازگشت به زمین فوتبال برایش رؤیا شده بود. هیچ چیز درمورد دلیل ابتلای آبیدال به این بیماری مشخص نیست.

45


بدخیمی سلول‌های کبد، عامل 90 درصد تومورهای کبد است. دلیل این بدخیمی می‌تواند ویروس هپاتیت B باشد که حین تولد وجود داشته و سبب بروز سرطان کبد شده است. بروز هپاتیت B در سن 60-55 سالگی طبیعی است اما دیده شده که به ویژه در بومیان آفریقا و آسیای جنوب شرقی حتی با وجود داشتن جگر سالم افراد 35 تا 40 ساله نیز به این بیمای دچار می‌شوند به هر حال دلیل ابتلای او هرچه که باشد تومور آبیدال باید برداشته شود.

 غده‌ سرطانی آبیدال 18 مارس در عملی جراحی که 3 ساعت در بیمارستان بارسلونا به طول انجامید، برداشته شد. معمولا نوع جراحی به اندازه و تعداد تومورها و میزان پیشرفت بیماری بستگی دارد و جراح مجبور است بخشی از احشای اطراف کبد را هم بردارد. جراحی آبیدال به وسیله بیماری بستگی دارد و جراحی آبیدال به وسیله دکتر خوسپ‌فوستر اوبگون و گروه او از طریق لاپاسکوپی بدون پیچیدگی خاصی انجام شد.

پزشکان بعد از اتمام جراحی، بافت بیمار را به آزمایشگاه بردند تا مورد بررسی قرار دهند. آزمایش ها نشان داد که اثری از بافت سرطانی در بدن آبیدال باقی نمانده و او پس از مدتی استراحت قادر خواهد بود فعالیت نرمال خود را از سر گیرد.

البته لازم است آبیدال مرتباً تحت بررسی باشد زیرا احتمال عود بیماری بالاست و در این صورت پیوند کبد الزامی می‌شود. آبیدال پس از یک هفته بستری بودن بیمارستان را ترک کرد. مراحل بهبود او خیلی سریع پیش رفت و او توانست 10 هفته بعد در دیدار برگشت مقابل رئال در نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان برای دقایقی بازی کند.

به پیشنهاد کارلوس پویول (کاپیتان تیم) تمامی بازیکنان بارسلونا با امضای نامه از جوزپه گواردیولا (مربی تیم) خواستند تا اجازه دهد اریک آبیدال بازیکن خط دفاعی بارسا در فینال لیگ قهرمانان اروپا حضور داشته باشد.حضور دوباره آبیدال در ترکیب تیم‌ملی فرانسه انگیزه زیای به او داد.

آبیدال 3 مه در بازی برگشت نیمه‌نهایی برابر رئال مادرید در دقیقه 88 به زمین برگشت و 2 دقیقه بازی کرد. انگار می‌خواست به خود ثابت کند هنوز توان بازی دارد. 11 می آبیدال جلوی لوانته از ابتدا به میدان رفت، بعد یک ساعت آنقدر رویش فشار آمد که گفت دارم می‌میرم، نیمکت تیم با شنیدن این دو کلمه ساکت شد و به شوک فرو رفت اما این سکوت به محض اینکه لبخند روی لبان ابیدال نشست شکست.

 اینجا بود که آبیدال فهمید دوست ندارد بارسا او را از روی ترحم حفظ کند به نظرش اگر بازیکنی جوان جای او بود هم برای بارسا بهتر می‌شد و هم برای خودش چرا که موفقیت بارسلونا به او زندگی دوباره می‌داد.مدافع فرانسوی بارسلونا گفت: خوشبختانه خداوند مرا دوست دارد و سرطان برای من در حکم زندگی دوباره بود.

میگی روکه؛ مغلوب جوان سرطان

"میکی روکه" بازیکن 23 ساله تیم رئال بتیس اسپانیا که بیش از یک سال در نبرد با بیماری سرطان لگن خاصره بود در بیمارستان "دکسیوس" بارسلونا در گذشت.روکه بازی فوتبال را در تیم خردسالان "ییدا" در ایالت کاتالونیا آغاز کرد ولی در سن 17 سالگی بود که "رافائل بنیتس" سر مربی‌ اسپانیایی سابق "لیورپول" او را برای بازی در تیم انگلیسی‌ جذب کرد.

44

او در دیدار لیورپول با گالاتاسارای ترکیه در سال 2006 به میدان رفت و جوانترین بازیکن در تاریخ لیورپول شد که در بازیهای لیگ قهرمانان اروپا توپ زده است . وی پس از لیورپول به تیم های "اولدهام آتلتیک" انگلیس و تیم های اسپانیایی "شرز" و "کارتاخنا" رفت و در سال 2009 بود که تیم بتیس اسپانیا او را به خدمت گرفت.

روکه بازیکن خط دفاعی بود. او روز 11 مارس 2011 اعلام کرد به دلیل یک تومور بدخیم در قسمت لگن خاصره از فوتبال کناره گیری می‌ کند و برغم اینکه در ماه مه سال گذشته تحت عمل جراحی قرار گرفت اما بیماری سرطان سرانجام در این نبرد او را مغلوب کرد.

ستاره کوچک تسلیم سرطان شد

مرگ استون پاکر - بازیکن نوجوان آکادمی لیورپول - بر اثر سرطان، بازیکنان سرخ پوش را سیاه پوش کرد. ستاره کوچک لیورپول تسلیم سرطان شد. بر اساس این خبر، اتفاق متاسف کننده این است که استیون پارکر بازیکن آکادمی زیر 9 سال لیورپول بر اثر سرطان درگذشت.
 این موضوع باعث ناراحتی باشگاه و هواداران فوتبال شد.  بازیکنان لیورپول که از این حادثه بسیار متأثرند، در واکنش به این ضایعه گفتند : مرگ استیون ما را شوکه کرد .
استیون با وجود داشتن بیماری همیشه می خندید و بازیکن شادی بود . او خیلی با استعداد بود و نسبت به سنش از فیزیک خوبی بهره می برد. ما به والدین او تسلیت می گوییم. مطمئنا جایگاه او در بهشت است . گفتنی است لیورپول به احترام درگذشت استیون یک دقیقه قبل مسابقه مقابل تاتنهام سکوت خواهد کرد.

سر رابسون سرطان گرفت

«تخم‌مرغ‌هایت را تا وقتی مرغی همچنان روی آنها خوابیده است، نشمار.» (سر بابی رابسون) در دنیای فوتبال، ستاره‌های زیادی درخشیدند و افول کردند اما شهرت معدودی از این ستاره‌ها، صرفا ریشه در مهارت‌شان در مستطیل سبز نداشته؛ بلکه نوع زندگی‌شان بسیاری از آنها را محبوب کرده است.

سر بابی رابسون یکی از همین ستاره‌هاست که در زندگی‌اش سرطان را طاقت آورد و بنیادی هم برای حمایت از بیماران سرطانی بنیان گذاشت. سر روبرت ویلیام بابی رابسون متولد 1933، فوتبالیست و سرمربی انگلیسی، در طول فعالیت حرفه‌ای خود، 7 تیم اروپایی را مربیگری کرد و یک بار هم مربی تیم ملی انگستان شد.
 

43


او نزدیک به 50 سال در دنیای فوتبال حضور موثر داشت. او 13 سال در تیم ایپسویچ حضور داشت، 8 سال در تیم ملی انگلستان، 3 سال در تیم آیندهوون هلند، 3 سال در فوتبال پرتغال (با تیم‌های اسپورتینگ و پورتو)، 3 سال در فوتبال اسپانیا و پس از آن به انگلستان بازگشت و 6 سال (تا سال 2005) سرمربی تیم نیوکاسل شد.

 رابسون با شکست و ناامیدی بیگانه بود. او از کودکی به همراه پدرش کیلومترها را طی می‌کرد تا بازی فوتبال تیم‌های مورد علاقه‌اش را تماشا کند. در دوران تحصیل هم همواره فوتبال بازی می‌کرد و بعدها هم که یک برق‌کار شده بود باز هم علاقه داشت همچنان فوتبال را ادامه دهد و در نهایت تصمیم گرفت کارش را رها کرده و به صورت تمام وقت در فوتبال کار کند.

اما بابی رابسون از سال 1991 به سرطان مبتلا شد و تومور مغزی او تشخیص داده شد. بارها تحت درمان و جراحی قرار گرفت و 18 سال با سرطان جنگید و در تمام این مدت تا جایی که توان داشت، سعی کرد حرفه‌اش را همچنان حفظ کند.

 وقتی در سال 2006 باز هم تحت عمل جراحی قرار گرفت، حرفه‌اش در تیم پورتو هم تحت تاثیر قرار گرفت. او به ملانومای بدخیم مبتلا بود و بعد از این جراحی، عوارضی برایش پیش آمد که نتیجه تورم مغز بود، طوری که حس یک طرف بدن‌اش از بین رفت. در اکتبر 2006 میلادی، او توانست با تمام مشکلات جسمی‌اش به عنوان مشاور تیم ایرلند، تا پایان تاریخ قراردادش کار کند.

 در سال 2007 برای پنجمین بار باز هم سرطان در او عود کرد. در سال 2008 به عنوان مهمان افتخاری در فینال جام اف‌ای شرکت کرد و در سال 2009 بعد از صرف صبحانه در کنار همسر و خانواده‌اش در سن 76 سالگی درگذشت.

او 4 بار با موفقیت و استقامت تمام بر سرطان غلبه کرد اما آخرین بار سرطان به هر دو ریه‌هایش ریشه دواند و انواع شیمی‌درمانی و درمان‌های مختلف نتوانست بیماری‌اش را کنترل کند.


کپی لینک کوتاه خبر: https://rasadvarzeshi.com/d/4d7ww4