پرسپولیس نگران منطقه امن

دفاع راست

در شرایطی که 2‌ماه پیش به‌نظر می‌رسید این منطقه پاشنه آشیل پرسپولیس باشد، اما حالا شرایط فرق کرده است. نمایش‌های درخشان سیامک نعمتی در لیگ قهرمانان در پست دفاع راست نشان داد او اگر دل از خط میانی بکند و همه تمرکزش را روی این پست بگذارد، به راحتی می‌تواند نفر اول آنجا باشد. سیامک حتی از نظر کنفدراسیون فوتبال آسیا در جمع نامزدهای کسب عنوان بهترین مدافع غرب آسیا هم قرار گرفت. بنابراین او و شیری احتمالا سمت راست را جمع خواهند کرد و مشکلی نیست.

دفاع وسط

خب واقعیت آن است که پرسپولیس با جدایی شجاع خلیل‌زاده بهترین دفاع وسطش را از دست داد و این مسئله قابل کتمان نیست. صد البته جلال حسینی همچنان یک بازیکن مهم و باکیفیت در این پست است، اما او در حوالی ۴۰ سالگی شاید قادر به حضور در همه مسابقات با بالاترین کارایی نباشد. جلال خیلی از بازی‌های فصل گذشته را هم روی نیمکت نشست. در نگاه اول زوج او و محمدحسین کنعانی‌زادگان قلب خط دفاع را جمع خواهند کرد، اما مصدومیت، محرومیت یا خستگی هر کدام از آنها یک دردسر بسیار جدی برای یحیی گل‌محمدی خواهد بود. فرض کنید جلال یا کنعانی به هر دلیلی ۳ هفته نتوانند بازی کنند؛ انتخاب کادر فنی برای چنین شرایطی چیست؟ فراموش نکنیم پنجره‌های باشگاه هنوز بسته است و تازه اگر باز شود، بعید است بین مدافعان به جا مانده ایرانی حتی بازیکنی با ۳۰ درصد کیفیت شجاع پیدا شود.

دفاع چپ

شرایط اینجا هم نگران‌کننده شده است. با جدایی نادری، الان فقط سعید آقایی در دسترس است. محمد انصاری هم اگر ماندگار شود، تا نیم‌فصل دوم قادر به حضور در مسابقات نیست. قبلا اگر مشکلی در این پست به‌وجود می‌آمد، شجاع خلیل‌زاده آنجا به‌کار گرفته می‌شد. همچنین بسیار دیدیم که ربیع‌خواه مدافع چپ یا حتی وسط شده باشد. حالا اما هر دو بازیکن جدا شده‌اند و روشن نیست اگر آقایی صدمه ببیند، کادرفنی برای پر کردن جای خالی او چه خواهد کرد.

نوبت جوانگرایی

یحیی گل‌محمدی با وجود قهرمانی زودهنگام پرسپولیس در فصل گذشته خیلی علاقه‌ای نسبت به استفاده از مهره‌های جوان و محک زدن آنها نشان نداد، اما حالا شاید چاره‌ای غیراز این وجود نداشته باشد. پرسپولیس باید برای مرکز و سمت چپ خط دفاعی گزینه‌های مطمئن جانشینی داشته باشد؛ بازیکنانی که حتی اگر در فینال آسیا به حضورشان نیاز شد، از پس کار بر بیایند.