به گزارش رصد ورزشی : حتما امیر قلعهنویی در سالیان آینده به دفعات از قهرمانی در تورنمنت کافا یا فتح احتمالی جام اردن بهعنوان افتخاراتی بزرگ یاد خواهد کرد اما بعید است کسان زیادی با او موافق باشند. این مسابقات اعتبار و کیفیت چندانی ندارند و فقط برای خالینبودن عریضه برگزار میشوند. با یک مقایسه ساده بین مسابقاتی که امثال ژاپن، کرهجنوبی و استرالیا برای تیم ملیشان ترتیب میدهند، بهوضوح میتوان فهمید که تیم ایران چه اندازه عقب است و امثال کافا و تورنمنت چهارجانبه اردن نمیتوانند چندان برای ما سودمند باشند. به هر حال، تیم ایران با برتری مقابل اردن که با ارائه یک نمایش بحثبرانگیز بهدست آمد، راهی دیدار نهایی شده و باید مقابل قطر به میدان برود؛ قطری که سرمربیاش یکی از مهمترین نامهای تاریخ فوتبال ایران است؛ کارلوس کیروش.
شاید به جرأت بتوان گفت کمتر اسمی در فوتبال ایران به اندازه کیروش بحث راه انداخته است. او همیشه موافقان و مخالفان افراطی و جدی داشته که هنوز هم صفآراییشان از بین نرفته است. به ۱۰سال جدل، چه چیز بیشتری میتوان اضافه کرد؟ همه، همهچیز را میدانند و قضاوتشان را هم کردهاند. فقط میماند اینکه در یک فرصت نادر، حالا کیروش مقابل تیم ملی ایران قرار گرفته و این مخصوصا برای امیر قلعهنویی یک موقعیت استثنایی است؛ جایی که او بهعنوان یکی از مهمترین و سنتیترین منتقدان «مربی خارجی» مجالی بهدست آورده است تا بر بزرگترین نماد این دسته از مربیان در تاریخ فوتبال ایران غلبه کند و لذتش را ببرد. این بازی شاید برای من و شما آنقدرها جدی نباشد؛ مخصوصا که تیم قطر هم کیفیت چندانی ندارد و منتقدان بومی کیروش غرولندهایشان را شروع کردهاند اما برای قلعهنویی، این شب یک شب استثنایی خواهد بود که اگر فاتح آن باشد، ته دلش حسابی غنج خواهد رفت. این بازی سر جام است و سر «نام» نیز هم!