طبق قانون مدنی حضانت فرزند درصورتی جدایی والدین تاسن ۷ سالگی با مادر است. بعد از ۷سالگی تا سن بلوغ حضانت با پدر است. در قانون مدنی موارد و شرایطی پیش بینی شده است که بتوان حضانت فرزند از شخص نا صالح را لغو نمود . از مهمترین وظایف قانونی والدین در قبال فرزندانشان حضانت است. هنگام جدایی این حضانت بر عهده یکی از والدین است. اما اگر شخص عهده دار حضانت از صلاحیت لازم برای حضانت برخوردار نباشد و به این دلیل مصلحت طفل تحت حضانت به خطر افتد ، می توان حضانت وی را لغو کرد.
مفهوم لغو حضانت در قانون مدنی تحت عنوان سلب حضانت بیان شده است . بر اساس ماده 1376 قانون مدنی " هرگاه در اثر عدم مواظبت یا انحطاط اخلاقی پدر یا مادری که طفل تحت حضانت اوست ، صحت جسمانی و یا تربیت اخلاقی طفل در معرض خطر باشد ، محکمه می تواند به تقاضای اقربای طفل یا به تقاضای قیم او یا به تقاضای رئیس حوزه قضایی ، هر تصمیمی را که برای حضانت طفل مقتضی بداند ، اتخاذ کند " . بر اساس این ماده لغو حضانت فرزند در صورتی امکان پذیر است که به دلیل عدم مراقبت از کودک یا انحطاط اخلاقی پدر یا مادری که طفل تحت حضانت اوست ، سلامتی جسمی و روحی و تربیت اخلاقی طفل در معرض خطر بوده باشد . در چنین شرایطی با تقاضای خویشاوندان و نزدیکان کودک ، قیم کودک یا رئیس حوزه قضایی دادگاه می تواند تصمیم مقتضی برای آینده کودک را اتخاذ نماید که در این صورت ممکن است دادگاه با ملاحظه شرایط موجود تصمیم به لغو حضانت فرزند بگیرد.