بر اساس قوانین ایران افرادی که به سن رشد نرسیده باشند. برای تصرف در امور مالی و غیرمالی خود نیاز به کسب اجازه از سرپرست ، ولی و یا قیم قانونی خود دارند. در نظر داشته باشید که واژه ی رشد در قانون مفهومی جداگانه از رشد جسمی دارد.صدور حکم رشد به معنای الزامات قانونی است که برای ارائه ی حکم رشد در نظر گرفته شده است که از طریق آن افراد غیررشید می توانند اداره ی امور اموال خود را به دست گرفته و در اموال خود تصرف کنند. در واقع افراد غیررشید فاقد صلاحیت قانونی برای مدیریت امور مالی و حقوقی خود هستند. در این مدت تمامی این امور توسط سرپرست ، ولی یا قیم قانونی طفل صورت می گیرد.
این اشخاص جهت تصرف در امور مالی خود نیاز به دریافت گواهی و حکم رشد از سوی دادگاه دارند .به عبارت دیگر محجور شخصی است که صاحب حق به شمار می آید. اما از نظر قانونی امکان استفاده از حق قانونی خود را ندارد. برای خروج از حجر احراز بلوغ و رشد فرد الزامیست.از آنجایی که هنوز به سن 18 سال نرسیده محجور به حساب بیاید. در چنین شرایطی قانون راه حل صدور حکم رشد را برای این افراد در نظر گرفته است.گواهی رشد سندی است که از سوی دادگاه صادر می گردد و نشان می دهد شخص قبل از رسیدن به سن 18 سالگی از نظر تصرف در امور و مدیریت اموال خود عاقل به حساب می آید. و نیاز به سرپرستی و نظارت هیچ شخص دیگری ندارد.
مراحل صدور حکم رشد
درخواست صدور حکم رشد یک دعوای حقوقی به حساب می آید که علیه سرپرست ، ولی و یا قیم قانونی فرد مطرح می گردد. اما در صورتی که فرد سرپرست، ولی و یا قیم قانونی نداشته باشد علیه دادستان صورت خواهد گرفت.
با ارائه ی دادخواست صدور حکم رشد رسیدگی به پرونده آغاز می گردد. و در ابتدای امر شخص به پزشکی قانونی ارجاع می گردد. سپس با اعلام نظر کارشناس متخصص پزشکی قانونی و انجام معاینات بالینی اظهار نظر کارشناسی و تخصصی در رابطه با رشد فرد انجام می گردد.
در پایان با ارئه ی گواهی اعلام نظر کارشناس پزشکی قانونی به دادگاه جلسه ی رسیدگی حضوری برای فرد متقاضی در نظر گرفته می شود. در این جلسه قاضی سوالاتی را در زمینه های مختلف از فرد می پرسد. و با توجه به پاسخ های فرد سن رشد عقلانی او را محک می زند. بدین ترتیب با توجه به اعلام نظر پزشکی قانونی و نظر قاضی دادگاه احراز رشد و یا عدم رشد فرد به اثبات می رسد و در صورت اثبات و تأیید آن ،گواهی حکم رشد فرد صادر می گردد.