دارت بازی علی کریمی / همسر علی کریمی کیست ؟

محمدعلی کریمی پاشاکی که با نام علی کریمی شناخته‌شده، بازیکن فوتبال بازنشسته ایرانی است. علی کریمی در دوران فوتبال حرفه‌ای ۱۸ سالهٔ خود از سال ۱۳۷۵ تا ۱۳۹۳، سابقهٔ بازی در لیگ‌های ایران، امارات، قطر و آلمان را دارد. علی کریمی اصالتا هفشجانی است و یکی از محبوب ترین بازیکنان تیم ملی و پرسپولیس است. ویدیو جذاب از دارت بازی علی کریمی در‌ پشت صحنه برنامه یازده که نشان می دهد جادوگر علاوه بر پا در دستهایش هم مهارت های خاصی دارد را در ادامه می توانید ببینید:

علی کریمی در فاصله بهمن ۱۳۷۷ تا ۱۳۷۸ که از حضور در کلیه میادین داخلی و خارجی محروم بود، پای سفره عقد نشست و با دوشیزه «سحر داوری» پیمان ازدواج بست. 

علی کریمی در جوانی و در سن کم ازدواج کرده و دو پسر و یک دختر به نام های هاوش، هیرسا و هیما است.

بیوگرافی علی کریمی

تاریخ تولد: ۸ نوامبر ۱۹۷۸ (سن ۴۳ سال)، کرج

قد: ۱٫۷۹ متر

همسر: سحر داوری

فرزند: هاوش کریمی، هیما کریمی، هیرسا کریمی

شماره پیراهن: 8 (باشگاه فوتبال پرسپولیس / هافبک)، 8 (باشگاه فوتبال تراکتور / هافبک)

مادر: حوریه آب‌بند پاشاکی، ولی‌الله کریمی

خواهر و برادر: فرشید کریمی، فرهاد کریمی، میلاد کریمی

فعالیت ورزشی علی کریمی

 از سال ۱۳۷۷ تا ۱۳۹۱، کریمی بیش از یک دهه بازیکن تیم ملی فوتبال ایران بود و با ۱۲۷ بازی و ۳۸ گل ملی، سومین بازیکن تاریخ ایران از نظر تعداد بازی ملی و سومین گلزن برتر این تیم مشترکاً با جواد نکونام به‌شمار می‌رود.

علی کریمی که به‌عنوان یک بازی‌ساز دریبل‌زن شناخته می‌شود، با لقب «جادوگر» و «مارادونای آسیا» از او یاد می‌شود. کریمی در سال ۲۰۱۸؛ با کسب ۹۱٪ آراء کاربران سایت رسمی کنفدراسیون فوتبال آسیا، به عنوان بهترین هافبک تاریخ جام ملت‌های آسیا شناخته شد.[۲] کریمی فوتبال حرفه‌ای خود را در سال ۱۳۷۵ با فتح در لیگ دسته دوم فوتبال ایران آغاز کرد و پس از ۲ سال به پرسپولیس پیوست، جایی که در ۳ فصل بازی موفق به ۲ بار قهرمانی در لیگ و یک بار قهرمانی در جام حذفی شد و هم‌زمان با تیم ملی، در بازی‌های آسیایی ۱۹۹۸ بانکوک مدال طلا را به گردن آویخت. کریمی از بهمن ۱۳۷۷ به دلیل هل‌دادن داور در بازی تیم امید به مدت یک سال از حضور در تمام مسابقات باشگاهی و ملی محروم شد، و پس از پایان این مدت دوباره به فوتبال بازگشت و در جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۰ نیز حاضر بود.

وی در سال ۱۳۸۰ به الاهلی دبی منتقل شد که در فصل ۲۰۰۳–۲۰۰۲، به عنوان «بهترین بازیکن خارجی لیگ برتر فوتبال امارات» انتخاب شد و در فصل ۲۰۰۴–۲۰۰۳، عنوان «آقای‌گل لیگ برتر فوتبال امارات» و «مرد سال فوتبال امارات» را کسب کرد.

کریمی با تیم ملی ایران در جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۴ مقام سوم را کسب کرد و هم‌زمان به عنوان آقای‌گلی این مسابقات (مشترکاً با علاء حبیل از بحرین) دست یافت. او در همین سال (۲۰۰۴) جایزه «مرد سال فوتبال آسیا» را از کنفدراسیون فوتبال آسیا دریافت کرد.

در سال ۲۰۰۵ (۱۳۸۴)، وی به باشگاه بایرن مونیخ در بوندس‌لیگای آلمان پیوست و در ۲ سال حضورش در این باشگاه ضمن انجام ۴۲ بازی رسمی، قهرمانی جام حذفی و بوندس‌لیگا را هرکدام یک بار تجربه کرد. او همچنین در جام جهانی ۲۰۰۶ با ایران حاضر بود و در جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۷ نیز بازی کرد.

پس از آن به القطر در لیگ ستارگان قطر رفت و پس از یک سال به پرسپولیس در لیگ برتر فوتبال ایران برگشت که حضورش در این تیم یک سال ادامه داشت. کریمی بازی در ایران را با ۱٫۵ فصل حضور در استیل‌آذین ادامه داد و در نیم‌فصل دوم ۲۰۱۱–۲۰۱۰ عضو شالکه در بوندس‌لیگا بود که قهرمانی جام حذفی آلمان را برای بار دوم کسب کرد.

خداحافظی علی کریمی با فوتبال

سرانجام کریمی فوتبالیست ایرانی در ۲۹ تیر ۱۳۹۳ برای همیشه از فوتبال خداحافظی کرد.

وی بعد از آن به عنوان مربی در چند تیم فعالیت کرده و اخرین تیم وی فعلا سپیده رود بوده است.

گفت و گوی علی کریمی درباره موضوعات مختلف را در ادامه بخوانید:

 خانواده: عاشق خانواده‌ام هستم و رابطه‌دوستانه‌ای با بچه‌هایم دارم و بیشتر با هم رفیق هستیم تا پدر و فرزند. همیشه‌به‌این فکر می‌کنم که‌خانواده‌چه‌نعمت بزرگی است و زندگی بدون خانواده‌محال است.

 دروغ: از دروغ متنفرم و از بدقولی عصبانی می‌شوم؛ وقتی هم عصبانی می‌شوم، بداخلاق می‌شوم. البته‌شدت عصبانیتم بستگی به‌طرف مقابلم دارد.

برنامه‌ریزی: سعی می‌کنم در زندگی، اهل برنامه‌ریزی باشم ولی اگر راستش را بخواهید گاهی اوقات تنبلی می‌کنم و نظم را رعایت نمی کنم.

 سیزده‌بدر: سیزده‌بدر را از کودکی دوست داشتم و همیشه‌در این روز برای تفریح و بازی به‌دل طبیعت می‌رفتیم. الان هم سعی می‌کنم این روز را با خانواده‌سپری کنم و به‌قول معروف سبزه‌هایمان را به‌آب بسپاریم.

دروغ سیزده:فکر می‌کنم بزرگترین دروغ سیزده‌این است که‌از دروغ سیزده‌بگذریم!

موسیقی: موسیقی را دوست دارم و در زمان های مختلف، موسیقی متناسب با حال و شرایطم را گوش میدهم. روزها موسیقی شاد و شب ها موسیقی آرامبخش را دوست دارم.

 رانندگی: بعد از دوسال در کشور «مایکل شوماخر» فکر می‌کنم راننده‌خوبی شده‌ام و به‌قول معروف دست فرمان خوبی دارم. تند می‌روم ولی به‌شدت قانونمدار هستم و تابع مقررات، الان هم یک BMW سفید رنگ دارم.

 سینما: سینما را دوست دارم ولی خیلی کمتر پیش می‌آید که‌بتوانم به‌سینما بروم، برای همین بیشتر اوقات در خانه‌فیلم تماشا می‌کنم.