یادداشت| فوتبال سرزمین دیوانه هاست

به گزارش خبرنگار رصد ورزشی: کاوه علی اسماعیلی: فقط ۶ دقیقه کافی بود تا ماریو باسلر از بایرن‌مونیخ گل اول را به ثمر برساند. منچستری‌ها نه تلاش خوبی برای تغییر نتیجه داشتند و نه شانس بالایی برای رسیدن به گل، آن هم مقابل خط دفاع ماشینی آلمان. بازی از دقیقه ۹۰ هم گذشت و منچستر هنوز عقب بود. فقط یک نفر امید داشت که نتیجه این بازی برمی‌گردد‌‌؛ سرالکس فرگوسن. تعویض‌هایش، بایرنی‌ها را به اشتباه انداخت و دو گل در وقت‌های اضافی، معجزه فوتبال را رقم زد. بعد از بازی، فرگوسن به قدری هیجان‌زده بود که سه بار پشت ‌سر هم گفت: «باورم نمی‌شود، باورم نمی‌شود، باورم نمی‌شود‌‌؛ لعنت به این فوتبال!» یک هفته بعد، بازیکنان منچستر، رازی را لو دادند که قهرمانی‌شان را عجیب‌تر کرد. یکی از بازیکنان در مصاحبه با «دیلی میل» گفت: «بین دو نیمه، همه می‌دانستیم که بازگشت به بازی سخت است. حتی نمی‌توانستیم گل تساوی را به ثمر برسانیم. همه چیز بد بود. از میان ما، فقط فرگوسن به برد فکر می‌کرد. او فقط همین چند جمله را در رختکن به ما گفت: اگر بازی را واگذار کنید، در پایان این بازی، جام قهرمانی در شش‌قدمی‌ شما خواهد بود و شما حتی اجازه لمس کردن آن را هم نخواهید داشت و شاید برای خیلی‌ از شما این نزدیک‌ترین فاصله‌ای خواهد بود که با این جام خواهید داشت. آیا جرأت می‌‌کنید برگردید اینجا بدون اینکه هرچه در توان‎تان بوده، به نمایش بگذارید؟ نیمه دوم بهتر بودیم و لحظه لحظه بهتر هم شدیم تا توانستیم بازی را ببریم. این قهرمانی، سهم واقعی فرگوسن بود.» حالا چقدر شرایط تیم ملی ایران، به فینال لیگ قهرمانان اروپا ۱۹۹۹ نزدیک است‌‌؛ کسی انگار باور ندارد می‌توانیم مراکش را ببریم و مقابل اسپانیا و پرتغال، مانور قدرت بدهیم اما این راز را «کارلوس کی‌روش» شاگرد فرگوسن می‌داند که تا رقم زدن یک معجزه واقعی، چه فاصله اندکی داریم. شاید خیلی‌ها با مغزشان، نتایج فوتبال را پیش‌بینی می‌کنند اما بگذارید برای این چند روز، ما با قلب‌مان زندگی کنیم و به یاد بیاوریم «فوتبال، ورزش دیوانه‌هاست‌‌؛ سرزمینی برای کسانی که کمتر با عقل و بیشتر با احساس‌شان زندگی می‌کنند.» اگر جمعه‌شب در خیابان‌ها، جشن پیروزی گرفتیم، این جمله را دوباره به یاد بیاورید، جمله‌ای که روزی از زبان پپ گواردیولا خارج شد: «فوتبال سرزمین دیوانه‌هاست!»