به گزارش رصدورزشی : سرمربی تیم ملی با چند روز تأخیر مصاحبهای محدود با یک خبرگزاری انجام داده و به دفاع از عملکرد خودش و تیمش پرداخته است. بخشهای زیادی از همین مصاحبه هم در واقع همان چیزهایی است که کیروش در اظهارات قبلیاش به زبان آورده یا پست کرده بود. با این حال او در مورد بازی با آمریکا میگوید: «متأسفانه یک گل در نیمه اول از آمریکا خوردیم در شبی که در نیمه اول آنها بهتر از ما بودند. در نیمه دوم ما بهتر از آمریکا بودیم اما نتوانستیم به گل دست پیدا کنیم. بعضی مواقع فوتبال بیرحم است.» بله. فوتبال ورزش واقعا بیرحمی است اما آیا کیروش را میتوان در زمره مربیانی به شمار آورد که چوب بیانصافی این رشته ورزشی را خوردهاند؟ بیایید بررسی کنیم!
کجاها بدشانس بوده است؟
شاید بزرگترین بدشانسی کیروش و اساسا کل تاریخ فوتبال ایران مربوط به بازی ایران و آرژانتین در جام جهانی ۲۰۱۴ میشده است؛ مسابقهای که ما آن را با گل دیرهنگام لیونل مسی به حریف سرشناس خود باختیم اما در کل مسابقه عملکردی خیرهکننده داشتیم. چهبسا اگر داور خطای پنالتی آشکار زابالتا روی اشکان دژاگه را در دقایق پایانی بازی اعلام میکرد، تیم ملی حتی میتوانست برنده آن بازی باشد و با چهار امتیاز به شکلی باشکوه به مرحله بعدی برسد. این اتفاق اما رخ نداد و نهایتا هم مقهور ضربه استثنایی یکی از بهترین بازیکنان تاریخ شدیم. آن آرژانتین تا فینال جام بالا رفت و باخت ایران در آن بازی، مصداق بارز بدشانسی بود.
از دیگر جاهایی که شاید بشود این برچسب را برازنده کیروش دانست، شکست تیم ملی مقابل عراق در یکچهارم نهایی جام ملتهای آسیا ۲۰۱۵ بود. اخراج سختگیرانه مهرداد پولادی در آن مسابقه کار ایران را سخت کرد. ما دو بار به بازی برگشتیم و نهایتا در ضربات پنالتی شکست خوردیم. تیمی که در لحظات آخر به بازی برمیگردد و روحیه بالاتری دارد، قاعدتا باید در ضربات پنالتی دست بالا را داشته باشد اما اینطور نشد. بگذارید بازی مشهور با پرتغال و خرابشدن موقعیت پایانی مهدی طارمی را هم به این سیاهه بیفزاییم؛ هرچند که برخی هم عقیده دارند پنالتی اعلامشده به سود ایران در همان مسابقه اشتباه بود.
کجاها خوششانس بوده است؟
اگر بخواهیم از آخر شروع کنیم، همین مسابقهای که کیروش آن را مصداق بیرحمی فوتبال به شمار میآورد، اتفاقا از مصادیق خوششانسی او بوده است! ایران در حالی با یک گل به آمریکا باخت که در برابر این تیم حتی یک ضربه داخل چارچوب هم نداشت. آمریکا اما علاوه بر گلش، چند فرصت خوب دیگر داشت و گل دوم را هم به ثمر رساند که به شکل میلیمتری آفساید اعلام شد. احتمالا در ذهن بسیاری از علاقهمندان به فوتبال در ایران، بازی با مراکش هم به عنوان یکی از بزرگترین خوششانسیهای تیم کیروش باقی مانده باشد؛ زمانی که ۹۰ دقیقه تمام آنها توپ را چرخاندند و نهایتاً خودشان به خودشان گل زدند تا ایران برنده شود! تیم ملی در آن بازی به تنها تیم تاریخ جامهای جهانی تبدیل شد که یک بازی را بدون حتی یک شوت داخل چارچوب در نیمه دوم به سود خودش به پایان میبرد.
قبل از همه اینها هم داستان بازی با کره جنوبی در انتخابی جام جهانی ۲۰۱۴در اولسان مطرح میشود؛ زمانی که میزبان برای پیروزی همه کار کرد اما در روز درخشان رحمان احمدی، این رضا قوچاننژاد بود که با استفاده از اشتباه مدافع حریف تنها بخت تیم ملی را به گل تبدیل کرد و باعث صعود تیم ملی شد. بدون آن گل، شاید پرونده کیروش در فوتبال ایران ۹ سال پیش بسته میشد.»