آزیتا حاجیان راز زندگی جدیدش را فاش کرد | مهریه لو رفته آزیتا حاجیان از ازدواجش

آزیتا حاجیان همسر سابق محمدرضا شریفی نیا مدتی است با یکی از هم دانشگاهیان قدیمی اش به نام محمد کریمی هراتی ازدواج کرده است. آزیتا حاجیان همسر سابق محمدرضا شریفی نیا است آزیتا حاجیان مادر مهراوه و ملیکا شریفی نیا (بازیگران) است. آزیتا حاجیان در مصاحبه ای گفت: من هم خیلی ساده زندگی ام را شروع کردم عروسی نگرفتیم، لباس عروسی نپوشیدم و مهریه ام دوازده سکه بود.

بیوگرافی کامل آزیتا حاجیان بازیگر سینما و تلویزیون

 -----------------------------------------------------------------------------------

نام:آزیتا

نام خانوادگی:حاجیان

تاریخ تولد:1336/10/21

محل تولد:ملایر

تحصیلات:لیسانس بازیگری تئاتر

همسر:محمدرضا شریفی نیا (سابق) محمد کریمی هراتی (کنونی)

فرزندان:مهراوه و ملیکا شریفی نیا

-----------------------------------------------------------------------------------

 آزیتا حاجیان متولد 21 دی ماه سال 1336 در ملایر میباشد.

آزیتا حاجیان و محمدرضا شریفی نیا در سال 1358 با هم ازدواج کرد و آنها دارای دو دختر شدند که هر دوی آنها نیز بازیگر هستند:مهراوه شریفی نیا و ملیکا شریفی نیا.این زوج هنرمند مدتی است که از یکدیگر جدا شده اند.

محمد کریمی هراتی همسر آزیتا حاجیان

همسرم آقای هراتی در سال 1356 هم دانشگاهی من در دانشکده هنرهای دراماتیک بودند، ایشان طراح صحنه تئاتر هستند و در یکی از نمایش ها که من نقش ژاندارک را بر عهده داشتم به عنوان طراح صحنه در کنار گروه حضور داشتند. ایشان با یکی از دوستان خوب من که هم دانشگاهی ما بود ازدواج کردند و به خارج از کشور مهاجرت کردند، اما متاسفانه همسر ایشان بر اثر بیماری از دنیا رفتند و ایشان دوباره چند سال پیش به ایران بازگشتند. آقای هراتی علاوه بر اینکه رشته طراحی داخلی را در کانادا خوانده اند، فارغ التحصیل رشته معماری نیز هستند و به طور حرفه ای نقاشی می کنند. 

مصاحبه با آزیتا حاجیان

در «کیمیا» نقش مادری به نام «مهری» را بازی کردید که انگار قرار بود زنان ایرانی را در چهار دهه نمایندگی کند.

به نظر من سریال «کیمیا» نمی خواست ماکت و الگویی از زن ایرانی را نشان بدهد و بگوید باید مادران این طوری باشند. همان طوری که در سریال دیدی در جاهایی مادر بنا به مصلحت حفظ جان دخترش دروغ هم گفت و از شوهرش خیلی از مسائل را مخفی کرد و در رفتارهای مخفیانه دخترش با او مشارکت داشت تا شوهرش بویی از قضیه نبرد. بنابراین آدمی خاکستری بود و به هیچ وجه نمی تواند الگو باشد و شخصیت معمولی و عادی دارد و در جاهایی دچار چالش هم می شد و حتی کارهایش هم باعث به خطر افتادن خانواده می شد. تعریف الگو هم در کشور ما کلیشه ای است و آدمی معصوم و بیگناه الگو محسوب می شود. در کلیت «مهری» زن تلاشگر و فعالی بود!

به نظر شما تصویری که از زن ایرانی در سینما و تلویزیون نشان داده می شود منطبق بر واقعیت وجودی زن امروز ایرانی است؟

در تصویرسازی زنان چنان که باید به سمت واقع گرایی نرفته ایم. اغلب تصویر غیرواقعی ارائه می شود و دلیل ریزش مخاطب تلویزیون در سال های اخیر همین غیرواقعی بودن شخصیت زن در سریال های تلویزیونی است و شاید برای همین است که اغلب زنان خانه دار ایرانی مشتری پر و پا قرص سریال های ترک هستند.

آیا جذب ماهواره شدن و دیدن سریال های ترک توسط زن خانه دار ایرانی به دلیل رنگ و لعاب سریال ها است یا سیر اتفاقات داستان ها؟

 

هر دوی اینها تاثیر دارد. موقعی که در یک سریال فرم جذابی ارائه می شود، به تدریج محتوا هم برای مخاطب جذاب می شود. مردم اگر به طور حقیقی انعکاسی از زندگی شان را به طور واقعی در سریال ها ببینند با کار ارتباط برقرار می کنند منتها در آثار این سال ها و به خصوص در تلویزیون آن قدر این زندگی با محدودیت و ممیزی ارائه می شود که مخاطب از دیدن فیلم و یا سریال عصبانی می شود و می گوید:«نه بابا اینها اصلا زندگیشان مثل زندگی ما نیست یا اینها یک مشت آدم قهرمان و مثبت خیالی هستند.»

در این سال ها کمتر اهل گفت و گوهای تفصیلی بوده اید و در شبکه های اجتماعی هم حضور پررنگی ندارید. چرا؟

زیاد اهل فضای مجازی و شبکه های اجتماعی نیستم و تا شخصی را نشناسم و یا پیامک برایم ندهد تا از دلیل تماسش مطلع شوم جواب گوشیم را نمی دهم. ترجیح می دهم به دور از فضای حاشیه ای و پرتنش اینستاگرام و تلگرام زندگیم را ادامه بدهم و در آرامش به کارهای مورد علاقه ام برسم.

کم کم وارد شصتمین سال زندگی تان می شوید؛ از زندگی هنری تان راضی بوده اید؟

بله، بسیار پر بار و سرشار از لذت و خلاقیت بوده است.

سال 1355 فعالیت تان را با گروه تئاتر کانون پرورشی فکری کودکان و نوجوانان آغاز کردید.دل تان برای آن روزها تنگ می شود؟

دلتنگی برای هر مقطع از زندگی که گذشته، وجود دارد ولی وقتی به دستاوردهای آن دوره فکر می کنم، دلتنگی سراغم می آید اما بدون حسرت

 آرزوی آزیتا حاجیان برای بازیگران سینمای ایران چیست؟

نقش هایی را که دوست دارند، بازی کنند. در مقابل بی احترامی بعضی از افراد مقاوم تر شوند.

 و آرزوی آزیتا حاجیان برای سینمای ایران چیست؟

امیدوارم جوانان با شعور، متفکر و کسانی که واقعا حرفی برای گفتن دارند از امکانات مالی بیشتری بهرمند شوند و سرمایه کشور برای ساختن فیلم های پر زرق و برق، تکراری و ضعیف هدر نرود.  

 آرزویتان برای ایران چیست؟

صلح، صلح، صلح و اعتلای فرهنگ در پناه یک اقتصاد سالم.

دنیای بازیگری آزیتا حاجیان

حاجیان لیسانس بازیگری و کارگردانی تئاتر از دانشکده هنرهای دراماتیکِ دانشگاه هنر است. آغاز فعالیت هنری او از 1354 با نمایش «خورشید خانم آفتاب کن» بود. از دیگر نمایش های او می توان به «بهرام چوبینه»، «ژاندارک»، «نسل آواره»، «نمایش بی کلام»، «دایره گچی قفقازی» و ... اشاره کرد.

حاجیان فعالیت در سینما را از سال 1368 با فیلم دزد عروسک ها ساخته محمدرضا هنرمند آغاز کرد. او در این فیلم به همراه دخترش مهراوه به ایفای نقپ پرداخت.

مادر لیلا و بهرام قرار است با گرفتن وام مسکن و خریداری یک خانه بچه هایش را از دردسرهای صاحب خانه شان، خورخور، نجات دهد....

او در سال 1377 در هفدهمین دوره جشنواره بین المللی فیلم فجر برای بازی در فیلم روبان قرمز برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن در بخش بین الملل شد.

آزیتا حاجیان حضور در تلویزیون از سال 1373 با مجموعه آپارتمان آغاز کرد و پس از آن در سریال هایی همچون آوای فاخته ، امام علی و دبیرستان خضراء به ایفای نقش پرداخت.

 از آخرین کار تلویزیونی او میتوان به سریال کیمیا اشاره کرد که در این سریال به همراه دخترش مهراوه شریفی نیا به ایفای نقش میپردازد.

داستان این سریال که فعلا نامش کیمیا است درباره تاثیر تحولات جامعه بر روابط خانوادگی است که این بار پدر و دختری را مقابل هم قرار داده است؛ دختر خانواده که کیمیا نام دارد پرسشگر است و معترض و در مقابل او پدری قرار دارد که نظامی، منضبط و پایبند به قانون است.

سیر حوادثی که در زندگی این خانواده رخ می دهد، آنها را درگیر توطئه و دسیسه ای بزرگ و شیطانی می کند و کیمیا با تلاشی خستگی ناپذیر درصدد نجات خانواده برمی آید و به این ترتیب او تبدیل به زنی مقاوم و استوار می شود؛ زنی مشابه هزاران زن ایرانی مسلمان که برای حفظ خانواده از هیچ تلاشی فروگذار نمی کنند.

فیلم شناسی آزیتا حاجیان

فیلم ها

1395زیر سقف دودیروان شناسپوران درخشنده

1394ماه در جنگلسیامک شایقی

1392لالهاسدالله نیک نژاد

1387کیمیا و خاکعباس رافعی

1387تاکسی نارنجیابراهیم وحیدزاده

1386سایه هاحسین شهابی

1386خواب زمستانیسیامک شایقی

1386دیوارمادرمحمدعلی طالبی

1386محیااکبر خواجویی

1384باغ فردوس، پنج بعدازظهرسیامک شایقی

1382شمعی در بادپوران درخشنده

1382معادلهابراهیم وحیدزاده

1379موج مردهفاطمهابراهیم حاتمی کیا

1377روبان قرمزمحبوبهابراهیم حاتمی کیا

1375ابر و آفتابمحمود کلاری

1373آدم برفیداوود میرباقری

1373راه افتخارداریوش فرهنگ

1372راز گل شب بوسعید خورشیدیان

1371دایان باخفرهاد پوراعظم

1371هنرپیشهمحسن مخملباف

1370اوینارشهرام اسدی

1369سفر جادوییابوالحسن داوودی

1368دزد عروسک هاعجوز / مادرمحمدرضا هنرمند

آزیتا حاجیان در تلویزیونی

1394کیمیاجواد افشار

1390تا ثریاسیروس مقدم

1387آینه های نشکنجواد اردکانی

1387دومین انفجارجواد اردکانی

1386ساعت شنیمحمد بهرامیان

1380آخرین روزهای شاد بودنحجت قاسم زاده اصل

1380سفر سبزمحمدحسین لطیفی

1375دومین انفجارنادر مقدس

1374–1375دبیرستان خضراءاکبر خواجویی

1373آپارتماناصغر هاشمی

1373آوای فاختهبهمن زرین پور

1370–1375امام علیسید داود میرباقری

1388سال های مشروطهمحمدرضا ورزی

بازی گردانی آزیتا حاجیان

جنگ کودکانه (1383)

روایت سه گانه (اپیزود اول، یک آرزوی کوچک) (1382) 

 

گفتگو با آزیتا حاجیان

آزیتا حاجیان بازیگر سریال کیمیا متولد 21 دی 1336در ملایر و لیسانس بازیگری و کارگردانی تئاتر از دانشکده هنرهای دراماتیکِ دانشگاه هنر است.

حاجیان فعالیت در سینما را از سال 1368 با فیلم «دزد عروسک ها» ساخته محمدرضا هنرمند آغاز کرد. وی در سال 1377 در هفدهمین دوره جشنواره بین المللی فیلم فجر برای بازی در فیلم روبان قرمز به کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن در بخش بین الملل شد.

 

حاجیان حالا بعد از تاثریا بار دیگر در قاب تلویزیون با نقش مهری به نقش آفرینی پرداخته است. با او درباره دغدغه ها، حال و هوای بازی و نقش مهری گپی زده ایم که می خوانید.

 

کم کم وارد شصتمین سال زندگی تان می شوید؛ از زندگی هنری تان راضی بوده اید؟

بله، بسیار پر بار و سرشار از لذت و خلاقیت بوده است.

 

سال 1355 فعالیت تان را با گروه تئاتر کانون پرورشی فکری کودکان و نوجوانان آغاز کردید.دل تان برای آن روزها تنگ می شود؟

دلتنگی برای هر مقطع از زندگی که گذشته، وجود دارد ولی وقتی به دستاوردهای آن دوره فکر می کنم، دلتنگی سراغم می آید اما بدون حسرت.

 

از 18 سالگی وارد صحنه تئاتر شدید. به نظرتان این نشانه استعداد شماست یا فقط دلیل این شروع زودهنگام، استعداد شما بوده است؟

در واقع از 16 سالگی وارد این حوزه هنری شدم. این شروع زود هنگام اول از همه نشانه شعور و درک هنری خانواده ام است و بعد به امکان فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی آن زمان کشورم برمی گردد. در نهایت هم به تشخیص به موقع استعداد و توانایی ام به اضافه عشق بی حد و مرزم به این حرفه ربط دارد.

 

شما در دانشکده هنرهای دراماتیک تحصیل کردید، بهترین استادتان چه کسی بود؟

همه استادان آنجا عالی، باسواد و بسیار با فرهنگ بودند. آقایان رکن الدین خسروی، حسین پرورش که فکر می کنم انشاءالله در قید حیات هستند و زنده یاد شاهرخ مسکوب، مهدی فتحی، حمید سمندریان، مصطفی اسکوئی و جناب نجف دریا بندری، کیومرث منشی زاده ، حکیم رابط، دیلمقامی و... از اساتید من بودند که دست همه شان را می بوسم.

 

با «دزد عروسک ها» و «سفر جادویی» وارد سینما شدید. این یعنی اینکه دنیای بچه ها را دوست دارید؟

چرا نباید دوست داشته باشم؟ بچه ها امید آینده هر جامعه ای هستند. آنها را دست کم نگیرید.

 

فیلم «گرگ و میش» هم موزیکال کودکانه بود. چرا آن را به عنوان پایان نامه تحصیلی تان انتخاب کردید؟

چون اثری بسیار هدفمند و زیبا بود.

 

شما که از فیلم «افسانه شهر لاجوردی» محمد علی نجفی، بازیگردانی را شروع کردید، به نظرتان وظیفه اصلی بازیگردان چیست؟

بازیگردان وظیفه بسیار مهمی به عهده دارد. خلاقیت بازیگر در احساس امنیتی که بازیگردان ایجاد می کند، شکوفا شده و به اوج می رسد. البته امان از روزی که بازیگردان به جای خدمت، به رقابت بیفتد؛ دیگر هیچ چیز تخریب آن را جبران نخواهد کرد.

 

طبع شعری شما از کجا می آید؟

مادرم شاعر توانمندی بود. ذوق و استعداد ادبیات در خانواده مادری ام موروثی است. خاله و دایی هایم هم قلم توانایی داشتند.

 

با فرزندان تان فیلم می بینید؟

بله.