«هیس دخترها فریاد نمیزنند» را میتوان مهمترین نقشآفرینی طناز طباطبایی دانست. فیلمی که بسیار دیده شد و مورد پسند عموم تماشاگران قرار گرفت. احتمالا تا سالهای آینده مخاطب عام او را با نقشش در «هیس دخترها فریاد نمیزنند» به خاطر میآورد.
در اینجا او نقش دختری را بازی میکند که در شب عروسی خود، متوجه سورفتار سرایدار با یک دختربچه میشود و با توجه به خاطرات تلخی که در گذشته خود داشته است، به دفاع از دخترک برمیآید و در این مسیر مرتکب جنایت میشود. در نیمه دوم فیلم، داستان به تلاش او و وکیلش برای اثبات بیگناهی میگذرد و با یک فیلم نسبتا دادگاهی سروکار داریم. بازی طناز طباطبایی در این نقش سنگین و تقلیلگرایانه است.
نقشی که بهراحتی پتانسیل این را داشت تا سوپر لوس و اغراقآمیز به تصویر کشیده شود، با اجرای طباطبایی بهاندازه و متعادل از کار درآمده. بهشکلی که هم میتواند احساسات تماشاگر را برانگیخته کند و از سوی دیگر با احساساتگرایی بیش از اندازه توجه او را از اصل مطلب پرت نمیکند تا در نهایت فقط یک حس ترحم برایش باقی بماند.
به شکلی غیرمستقیم، طباطبایی در «خشم و هیاهو» نقش شهلا، قاتل معروف را بازی میکند. زنی که با محمدخانی بازیکن فوتبال، داستانهای پیچیدهای داشت و در نهایت به جرم اینکه همسر او را در تختخواب به قتل رسانده، در دادگاه حاضر میشود. داستان «خشم و هیاهو» هم دقیقا همین است. با این اختلاف که ستاره فوتبال، به یک خواننده پاپ بدل شده است و اسم کاراکترها تغییر کرده.
طباطبایی همان شهلاست و حتی چادرش هم در دادگاه تعمدا شبیه به چادر قاتل در جهان واقعی است. نکته اجرای طباطبایی در این فیلم اینست که در بخش اول، او یک دختر شر و شور و پر انرژی مینماید و البته عاشق پیشه و در بخش دوم یک فریبخوردهای ایست که دارد همه زندگیش را میبازد و کلید ماجرا باز هم در توازنی است که بازیگر توانسته میان این دو سویه شخصیتی برقرار کند.