چرا رمز ارزها نزولی شدند؟

بیت کوین توسط شخصی با نام مستعار “Satoshi Nakamoto” ساخته شد. بیت کوین را می‌توان با پول نقد خریداری کرد.قیمت بیت کوین در ایران به متغیر های زیادی وابسته است .در روزهای اخیر قیمت بیت کوین رشد قابل قبولی داشته است . در ادامه در باره بیت کوین می خوانیم.

این افت شدید سبب شد حدود ۶۰۰ میلیون دلار قرارداد آتی لیکویید شود.

در این میان، آلت کوین‌هایی همانند اتریوم، کاردانو و دوج کوین هم به‌طور متوسط با ۱۰ درصد کاهش قیمت مواجه شده‌اند.

بازار ارزهای دیجیتال در ۲۴ ساعت گذشته عملکرد خوبی نداشت. 

به طور کلی بازار ارزهای دیحیتال در ۲۴ ساعت گذشته افت قابل توجهی داشت و بخش قابل توجهی از سرمایه خود را از دست داده بود، به گزارش کوین گکو سرمایه بازار ارزهای دیجیتال به حدود ۲.۸ تریلیون دلار افت کرده بود.

افزایش سختگیری‌ها نسبت به استخراج ارزهای دیجیتال در چین به بهانه نسائل زیست محیطی و به تصویب رسیدن لایحه یک تریلیون دلاری زیرساختی بایدن که سختگیری زیادی نسبت به رمزارزها اعمال می‌کند در افت قیمت ارزهای دیجیتال تاثیرگذار بود. بر اساس این لایحه تراکنش‌های بالای ۱۰ هزار دلار باید به سرویس درآمد داخلی گزارش داده شود.

بیت کوین چیست؟

بیت کوین یک ارز جذاب، پیچیده و نسبتا با کارایی جدید است که فقط به صورت آنلاین وجود دارد. این ارز دیجیتال به کاربر اجازه می دهد تا حد نسبتا زیادی در معاملات ناشناس باقی بماند.

بیت کویین ارزی است که برای پرداخت کالا و خدمات درست مانند یورو یا دلار آمریکا طراحی شده است. اما این ارز دیجیتال تفاوت‌های زیادی با ارز سنتی دارد. بیت کوین در سال ۲۰۰۸ توسط شخصی با نام مستعار “Satoshi Nakamoto” ساخته شد. این شخص مقاله‌ای را منتشر کرد که در آن در مورد چگونگی کار بیت کوین توضیحاتی را ارائه داد. او تنها یک سال بعداز آن شروع به معامله با این ارز و استخراج آن نمود.

دلیل جذب افراد به ارزهای دیجیتال، نبود واسطه ها و بانک ها با هزینه‌های سنگین است. از آنجا که این ارز کاملاً آنلاین است؛ شناسه کیف پول شما همان چیزی است که در معاملات استفاده می شود.

چگونه بیت کوین بخریم؟

می‌توانید بیت کوین را با پول نقد خریداری کنید یا می توانید آن را با کارت های نقدی، اعتباری و نقل و انتقال سیم خریداری کنید. اما ابتدا باید حساب کاربری برای خود ایجاد کنید. این حساب فقط مکانی برای ذخیره بیت کوین های شماست، دقیقاً مانند کیف پول کارت های اعتباری و اعتباری خود را نگه می دارد.

بسیاری از افراد از ارز دیجیتال برای خرید چیزهایی در Dark web استفاده می کنند. اما دور از انتظار نیست که دنیای دیجیتال این ارزها را در زندگی عادی افراد به عنوان مثال خرید بیمه‌های اتومبیل، خرید بلیط و ... عادی سازد. بعید نیست که به زودی با پیشرفت تکنولوژی، هنگام خرید اینترنتی بیمه بدنه خودرو  از یک سامانه خرید آنلاین بیمه، حق بیمه خود را با ارزهای دیجیتال بپردازید.

«Bitcoin» نخستین ارز دیجیتالی است. هیچ‌کس نمی‌داند که چه کسی آن را ساخته است. البته این موضوع تازه‌ای نیست. چون بیشتر ارزهای دیجیتالی در سکوت تولید می‌شوند.

گفته می‌شود که سازنده بیت کوین، فردی به نام «ساتوشی ناکوموتو» (Satoshi Nakomoto) است. دقیقا مشخص نیست که ساتوشی ناکوموتو واقعا یک فرد است یا گروهی از افراد تحت این نام، اقدام به تولید «Bitcoin» کرده‌اند.

بعد از تولد این رمزارز، دیگر خبری از ساتوشی ناکوموتو به گوش نرسید. مدتی بعد، رمزارزهای متفاوت دیگری مانند «لایت‌کوین»، «اتریوم» و… هم به دنیا معرفی شده‌اند.

چه کسی بیت کوین را کنترل می‌کند؟

بیت کوین بر خلاف پول‌های امروزی که عرضه و توزیع آن‌ها در اختیار دولت‌هاست، در کنترل هیچ فرد، گروه و یا سازمان خاصی نیست. افرادی که وارد شبکه این ارز دیجیتال می‌شوند، باید قوانین مربوط به شبکه را بپذیرند. این قوانین به صورت کدهای برنامه‌نویسی‌ است که در اینترنت توسط همه قابل مشاهده است.

بیت کوین توسط هیچ فرد یا گروه خاصی کنترل نمی‌شود.

گروه‌های مختلفی در شبکه بیت کوین حضور دارند که از جمله مهمترین آن‌ها می‌توان به استخراج‌کنندگان (همان افرادی که احتمالا عکس آن‌ها را با بیل و کلنگ دیده باشید که در اصل هیچ شباهتی هم به این عکس‌ها ندارند!)، توسعه‌دهندگان (برنامه‌نویسانی که مسئولیت بهبود نرم‌افزار بیت کوین را به صورت داوطلبانه بر عهده گرفته‌اند) و نودهای شبکه (دستگاه‌هایی که به شبکه متصل شده‌اند) اشاره کرد.

هر یک از این گروه‌ها وظیفه خاصی در شبکه بر عهده دارد؛ برای مثال استخراج‌کنندگان یا ماینرها کار تایید انتقال‌ بیت کوین‌ها که به آن تراکنش هم گفته می‌شود، را در شبکه انجام می‌دهند. یا توسعه‌دهندگان به صورت داوطلبانه مسئول ارتقای نرم افزار بیت کوین و قابلیت‌های آن هستند. نودها هم تاریخچه تراکنش‌هایی که در شبکه انجام می‌شوند را در هاردهای خود ذخیره و نگهداری می‌کنند.

بیت کوین در واقع تحت کنترل هیچ یک از این گروه‌ها، دولت‌ها یا افراد خاص دیگر نیست و همکاری گروه‌های مختلف حاضر در شبکه‌ بیت کوین، موجب تداوم حیات و رشد آن می‌شوند. اما چرا باید چنین سیستم پیچیده‌ای وجود داشته باشد؟ بانک‌ها و سیستم‌های مالی سنتی چه مشکلی دارند که ما را به سمت استفاده از بیت کوین سوق می‌دهند؟

یکی از مزایای اصلی «Bitcoin» این است که می‌توان آن را در حالت آفلاین هم در یک سخت‌افزار امن ذخیره کرد. به این حالت، «ذخیره سرد» گفته می‌شود. با وجود ذخیره سرد، امکان به سرقت رفتن رمزارزها به صفر می‌رسد.

ذخیره سرد، در مقابل «ذخیره گرم» قرار دارد. ذخیره گرم، نوعی ذخیره‌سازی است که طی آن، داده‌ها روی سطح اینترنت ذخیره می‌شوند و در نتیجه، امکان به سرقت رفتن آن به وجود می‌آید.

«Bitcoin» یک ارز کاملا مجازی است که معادل فیزیکی ندارد. به همین دلیل برای ذخیره‌ آن به فضای خاصی نیاز ندارید.

تمام تراکنش‌های این رمزارز در دفترکلی که همه به اطلاعات آن دسترسی دارند ثبت می‌شود. هر کیف‌ پول یک کلید خصوصی و یک کلید عمومی دارد. کلید عمومی در تراکنش‌های ثبت شده قابل مشاهده است. با مراجعه به دفترکل مرکزی می‌توان میزان دارایی را مشاهده کرد.

این رمزارز روی شبکه بلاکچین که با استفاده از پروتکل‌هایی خاص، امنیت آن تضمین می‌شود کار می‌کند. نودها (چه نودهای معمولی و چه ماینرها) با پیروی از یک سری دستورات خاص به تایید یا رد تراکنش می‌پردازند. همچنین نودهای استخراج‌کننده یا ماینر، نقش اساسی در امنیت شبکه‌ دارند.

بر خلاف ارزهای فیات رایج در کشورها، ارز دیجیتال، تحت نظارت هیچ سازمان یا دولتی نیست. می‌توان این ویژگی را به طور همزمان، نقطه قوت و ضعف آن به شمار آورد. چون به دلیل نبود نظارت بر این سیستم، گزینه‌ای مناسب برای کلاه‌برداری به شمار می‌رود؛ کما اینکه تا به امروز بارها این اتفاق افتاده است.

نقل و انتقال دارایی توسط این رمزارز در مدت زمان کوتاهی انجام می‌شود. این در حالی است که اگر تجار بخواهند به صورت بین‌المللی نقل و انتقالات مالی داشته باشند باید چند روز منتظر بمانند.

گذشته از این، کارمزد انتقال ارزهای دیجیتال، بسیار کمتر از انتقال ارزهای فیات است. البته با افزایش سختی شبکه، کارمزد ارزهای رمزنگاری شده هم روندی صعودی به خود گرفته است.

تراکنش‌های صورت گرفته در شبکه‌ بیت‌ کوین به هیچ عنوان لغو نمی‌شوند. به همین دلیل اگر شما رمزارز خود را اشتباها به شخصی که نمی‌شناسید بفرستید دیگر امکان برگشت ارزهای دیجیتالی شما وجود ندارد. ولی اگر فرد را بشناسید تنها با ارسال مجدد فرد، ارزهای شما بازگردانده می‌شوند.

این ویژگی برای تضمین انجام تراکنش به شبکه اضافه شده است. به این ترتیب، گیرنده به هیچ عنوان نمی‌تواند ادعا کند که رمزارزها را دریافت نکرده است.