از سال ۱۳۰۰ و با شروع قرن جدید علاقه ایرانیها به فوتبال زیاد شده بود ولی تیم ملی فوتبال نداشتیم. به جایش وقتی از ایران دعوت میشد تا به مصاف تیم فوتبال سایر کشورها برود یک تیم منتخب و معمولا از تهران به مسابقات اعزام میشد. البته وضعیت فوتبال در اغلب کشورهای دنیا همین بود و فوتبال تازهتازه داشت به یک علاقهمندی بینالمللی تبدیل میشد. وضعیت تیم فوتبال ایران هم که زیر نظر «مجمع ترقی و ترویج فوتبال» تشکیل و به مسابقات اعزام میشد در آن سالها این بود: «در سال ۱۳۰۵ قرار شد تیمی به دعوت جمهوری قفقازیه شوروی به باکو سفر کند. این سفر انجام شد و تیم ایران ۳ مسابقه برگزار کرد که نخستین مسابقه در ۳۰ آبان ۱۳۰۵ در ورزشگاه بالاخانی باکو به انجام رسید و تیم ایران ۴ به ۳ شکست خورد. این مسابقه را میتوان نخستین رقابت غیر رسمی فوتبال ایران در مقابل یک تیم خارجی دانست...
۳ سال بعد از مسابقات باکو قرار شد تیمی از شوروی به تهران آمده و با تیم ملی ایران مسابقه بدهد. با تمهیدات صورتگرفته، زمین دانشسرا در شمال دروازه دولت تهران چمنکاری شد تا مهیای برگزاری مسابقات شود... تیم شوروی به تهران آمد و در اول آذر ۱۳۰۸ در یک مسابقه ۱۱-۰ تیم ایران را شکست داد».
جالب اینکه بهدلیل ناکامیهای مکرر نزدیک بود بساط فوتبال در ایران جمع شود و اینطوری شده بود: «این نتایج، زیر سایه ناراحتی دربار و نیز عدم توجه رسانهها قرار گرفت تا اینکه رفتهرفته حتی از تاریخ فوتبال کشور محو شد و فقط در برگهایی از روزنامههای آن زمان باقی ماند. پرداختن به فوتبال نیز دچار تردیدهای بسیاری شد و ورزشهایی نظیر وزنهبرداری، شنا، شیرجه و کشتی رشد کرد».
القصه، فوتبال ملی ایران سالها در رکود بود تا اینکه سال ۱۳۲۰ دوباره قرار شد یک تیم برود افغانستان و آنجا با تیم افغانستان بدون گل مساوی کردند. از سال ۱۳۲۶ نیز ایران عضو فیفا شد و صاحب تیم ملی رسمی شد.
اولین مسابقه کدام بود؟ این بود: «از نظر فدراسیون بینالمللی فوتبال، نخستین بازی ملی رسمی ایران مسابقهای است که در تاریخ ۲۸ مه ۱۹۵۰ برابر ۷ خرداد ۱۳۲۹ در برابر تیم ملی ترکیه و در شهر استانبول برگزار شد و این بازی با نتیجه ۶–۱ به نفع تیم ترکیه تمام شد».
منبع : فارس