خبرنگاران و اصحاب رسانه به عنوان زبان گویای اقشار مختلف باشند همواره می کوشند تا مطالبات آنها را به گوش مسئولین برسانند و از آن سو، اقدامات مسئولین و قدمهای آنها برای حل مشکلات را نیز به گوش مردم رسانده و به نوعی امیدآفرینی کنند.
اما در این وادی، خبرنگاران به ویژه در شهرستانها با مشکلاتی روبرو هستند؛ از نبود بیمه و امنیت شغلی گرفته تا درآمد پایین و دغدغه معیشت.
نامگذاری هفدهم مرداد ماه به نام روز خبرنگار با نام شهید محمود صارمی عجین شده، و بزرگداشت این روز فرصتی است برای آشنایی افکار عمومی با زحمات، مشکلات و مسئولیتهای این قشر سرنوشتساز جامعه.
بر اساس آمار رسمی، روزنامهنگاری و خبرنگاری در کشورهای پیشرفته در زمره مشاغل معتبری قرار میگیرد که از درجه اهمیت قابل توجهی برخوردار است، اما در کشور ما داستان به اینگونه نیست.
بسیاری از فعالان حوزه رسانه که به بنده به نوعی به واسطه کار خبری و روابط عمومی با آنان در ارتباطم، خبرنگاری را به عنوان یک شغل که بتواند تأمینکننده زندگیشان باشد نمیدانند، چرا که هیچگونه تضمینی برای آینده شغلیشان وجود ندارد، حتی پیشکسوتانی که سالها در این عرصه با عشق کار کردهاند به راحتی به فراموشی سپرده میشوند.
در مظلومیت این قشر همین بس خانهایی که باید دغدغهاش استیفاء حقوق و جایگاه واقعی خبرنگار در جامعه باشد، دغدغههایی غیر از آن در سر دارد.
عموماً شاهدیم که افرادی که کارشان بازاریابی است و به فکر درامدزایی اقتصادی برای رسانه شان هستند به شکل یک خبرنگار وارد کار میشود و بعد نیز به معامله خبر و انتشار آن می پردازند. این یکی از بزرگترین آسیبها به فضای رسانه است چراکه این فضا را از حالت حرفهای خود خارج میکند.
متاسفانه فضای خبری بخصوص در استان های آذربایجان شرقی و غربی که به نوعی با آن ها در ارتباطیم فعال و پویا نیستند و رسانهها در سطح این استان ها نگران تبدیل شدن به یک رسانه زرد هستند .
متاسفانه شرایط به گونه ای شده است که هر فعال فضای مجازی که یک پیج اینستاگرامی دارد نیز مدعی خبرنگاری حرفه ای است و بدون هیچگونه شناختی از مبانی و ارزش های خبری و سواد رسانه ای و بدون پشتوانه قانونی اقدام به انتشار اخبار می کند که بعضا نیز بدون اشرافیت کافی به قوانین با شکایت فردی در دادگاه کیفری محکوم می شود.
پرواضح است موضوعی با عنوان مهندسی رسانه در کشور ما وجود ندارد، سالهای اخیر کسانی وارد حوزه خبر شدهاند که تخصص کافی را نداشتند و معلوم نیست از چه منفذی وارد عرصه رسانه شدهاند.
بعضی از مدیران رسانهای حتی نمیتوانند یک خط خبر بنویسند، اما عنوان مدیریت و یا سرپرستی یک رسانه را یدک میکشند.
همچنین خبرنگاران سالهاست که با مشکلاتی همچون بیمه، نبود امنیت شغلی و معیشتی درگیر هستند که امیدواریم متولیان امر توجه بیشتری به این قشر داشته باشند.
امروز جدیترین دغدغه خبرنگاران مشکلات مالی است. این مسئله به عنوان جدیترین آسیب در عرصه خبرنگاری تلقی میشود، مدیران عرصه مطبوعات نیز خود با این مشکل دست و پنجه نرم میکنند و مشکل مالی مدیران منجر به بیثباتی رسانه و تحتالشعاع قرار گرفتن زندگی خبرنگاران میشود.
قشری که با تلاش به دنبال ایجاد پل ارتباطی میان دردهای جامعه و مسئولان برای برطرف کردن مشکلات مردم هستند، خود زیر بار همان مشکلات دست و پنجه نرم میکنند.
در شرایطی که صاحبان قدرت سیاسی و اقتصادی آن همواره در کمین هستند تا با در دست گرفتن رسانهها آن را در مسیر دلخواه خود هدایت کنند تا استقلال رسانه را با خطر جدی مواجه کنند، بیتوجهی متولیان امر نشان از چه دارد نمیدانیم.
به هرحال جا دارد تقارن روز خبرنگار امسال با عاشورای حسینی توجه همه ما را به نقش بی بدیل پیام آور کربلا حضرت زینب س جلب می کند که به تعبیری کربلا در کربلا می ماند، اگر زینب نبود و این همان نقش اساسی و تبیینی خبرنگاران صادق و دل در گرو سعادت جامعه است که مشقتها و سختی های این راه را به جان می خرند و از خود می گذرند.
حق گویی و مطالبه حق توسط خبرنگاران عزیز یقینا مجاهدتی بزرگ و فداکاری فرهنگی سترگی می باشد که مستلزم ارج گذاری و قدردانی همه ماست.
سلام و درود خدا بر تمامی خبرنگارانی که حرمت قلم و آگاهی را پاس میدارند و خامه خویش را جز در مسیر حق و عدالت به کار نمیگیرند.
سید ذبیح اله امام زاده -سردبیر هفته نامه دیده بان و آوای باغ شهر ایران